Ropa z Ameryki w świat

Administracja Baracka Obamy zgodziła się, by dwie firmy z Teksasu zaczęły eksport ultralekkiej ropy (zwanej stabilnym kondensatem gazowym) – dowiedział się „The Wall Street Journal". Jest jej w amerykańskich magazynach w nadmiarze dzięki wydobyciu ze złóż łupkowych.

Łupkowa rewolucja

Zakaz eksportu został wprowadzony w USA w 1973 r. w reakcji na embargo krajów arabskich na dostawy ropy do krajów zachodnich. Do dziś możliwy jest eksport produktów naftowych, np. benzyny czy oleju napędowego, ale nie surowej ropy.

Pierwszy eksport ropy z USA ruszy w sierpniu, ale początkowo będzie niewielki. Jednak zgodnie z wprowadzanymi przez administrację Obamy nowymi zasadami ultralekka ropa po minimalnym przerobie dostanie kategorię „produkty naftowe", dzięki czemu sprzedaż za granicę będzie mogła być większa. Według oceny wpływowego Brookings Institution z Waszyngtonu od przyszłego roku USA mogą eksportować ok. 700 tys. baryłek na dobę.

10 mln baryłek na dobę wyniosło w ub. roku wydobycie w USA. Do 2020 r. będą one największym producentem ropy na świecie

Eksperci są zdania, że uwolnienie eksportu ultralekkiej ropy wesprze producentów z pokładów łupkowych, a także może być początkiem całkowitego zniesienia eksportowego embarga. Mimo że groziłoby to wzrostem cen paliw na rynku amerykańskim.

Obecnie ultralekka ropa jest na świecie sprzedawana z premią w stosunku do ropy tradycyjnej. Dzięki bogatym złożom w Teksasie i Dakocie Płn. wydobycie w ostatnich dwóch lat wzrosło dwukrotnie do 1,2 mln baryłek na dobę. Dopóki nie było zgody na eksport, jej cena w USA była o 20 dol. za baryłkę niższa od ropy gatunku WTI. Ta z kolei dzięki embargu eksportowemu jest tańsza na amerykańskim rynku od europejskiego gatunku Brent.

Według raportu energetycznego BP amerykańska ropa WTI kosztowała w minionym roku średnio 97,99 dol., a Brent – 108,66 dol. Dzięki temu świetnie mają się amerykańskie rafinerie, które zarabiają, bazując na taniej krajowej ropie.

Nafciarze vs. rafinerie

Nic dziwnego, że amerykańscy nafciarze domagają się uwolnienia eksportu surowca. W ich imieniu w Senacie przemawiał w lutym Harold G. Hamm, dyrektor generalny Continental Resources. Firma jest największym producentem ropy z pokładów łupkowych Baskken w Dakocie Północnej i Montanie. – Świadomość deficytu, który doprowadził do wprowadzenia zakazu eksportu, nie ma już żadnego uzasadnienia w dzisiejszej rzeczywistości globalnego rynku energetycznego – mówił, dodając, że dopóki zakaz obowiązuje, firma będzie dojną krową dla rafinerii, które mogą eksportować swoją produkcję bez ograniczeń.

Producenci skazani na krajowy rynek tracą. Wskazują, że w 2012 r. wydobycie ropy zwiększyło się w USA o 45 proc. We wrześniu 2013 r. EIA (Agencja Informacji Energetycznej USA) podała, że wydobycie sięgnęło 7,745 mln baryłek na dobę (bd.), bijąc historyczny rekord z 1989 r. A z każdym miesiącem produkcja rośnie. Tempo wydobycia zwiększa się szybko od trzech lat. W minionym roku przekroczyło ono 10 mln bd. (wzrost o 13,5 proc. rok do roku). Skutkuje to spadkiem importu. W lipcu ubiegłego roku zmniejszył się on do poziomu najniższego od 17 lat (7,7 mln bd.).

Według ekspertów do 2020 r. USA będą już największym światowym producentem ropy, wyprzedzając dotychczasowych liderów – Arabię Saudyjską i Rosję. Do tego ropa z łupków jest wysokiej jakości, czysta, przez co tańsza w obróbce.

Eksportowe otwarcie w USA to szansa dla Europy, która obecnie największą część potrzebnej ropy sprowadza z Rosji. Jednak europejski popyt spada już piąty rok z rzędu (wg raportu BP w 2013 r. był niższy niż w poprzednim o prawie 2 proc.). W styczniu po raz pierwszy na rynki europejskie dotarł surowiec z Meksyku. Państwowy koncern Pemex rozpoczął dostawy lekkiej ropy Olmeca.