Radca prawny, który stracił zatrudnienie w wyniku reformy skarbówki, domagał się sprostowania świadectwa pracy. Pracodawca wskazał w nim jedynie, że stosunek pracy ustał w wyniku wygaśnięcia umowy na podstawie art. 170 ust. 1 pkt. 1 ustawy 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej. Radca domagał się ujawnienia motywów, które legły u podstaw niezaoferowania mu nowych warunków płacy i pracy. Jednak zarówno sąd pierwszej i drugiej instancji uznały, że treść świadectwa była wystarczająca.
Czytaj także: Tracący zatrudnienie w skarbówce nie musiał znać powodów
Zgodnie z art. 97 kodeksu pracy, w świadectwie pracy pracodawca ma obowiązek wskazać tryb rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia umowy o pracę. Zgodnie zaś z rozporządzeniem w sprawie świadectwa pracy, wskazuje się w nim podstawę prawną rozwiązania lub podstawę prawną wygaśnięcia stosunku pracy, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem – strony stosunku pracy, która dokonała wypowiedzenia.
Zdaniem Sądu Okręgowego w Warszawie nie było więc możliwości, by w informacji o okolicznościach wygaśnięcia umowy o pracę uzasadniać, czym kierował się pracodawca przy doborze pracowników nowej Krajowej Administracji Skarbowej. Definicja dotycząca „okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy" dotyczy bowiem tych kodeksowych (i pozakodeksowych) przypadków, gdy następuje zdarzenie definitywnie kończące zatrudnienie np.: śmierć pracownika (art. 63 1 k.p.), śmierć pracodawcy (art. 63 2 § 1 k.p.), tymczasowe aresztowanie trwające dłużej niż trzy miesiące (art. 66 k.p.) czy też wyrok sądu dyscyplinarnego o złożeniu sędziego z urzędu (art. 34 Prawa o ustroju sądów wojskowych). Prawo nie nakazuje, by podawać, co było powodem śmierci strony stosunku pracy, czy też co było podstawą zapadnięcia wyroku składającego sędziego z urzędu. Również i przepisy ustawy wprowadzającej KAS nie dają podstaw do modyfikowania treści art. 97 kodeksu pracy. ©?
Sygnatura akt: XXI Pa 347/18
