Dodatkowe świadczenie jednorazowe w wysokości 4 tys. złotych – na tym opiera się pomysł rządu na pomoc dla matek i rodzin, w których urodzą się dzieci, u których w okresie prenatalnym lub przy porodzie stwierdzono ciężką, zagrażającą życiu niepełnosprawność. Rząd zapowiada także przedstawienie do końca roku programu kompleksowego biorącego pod uwagę wszystkie aspekty opieki zdrowotnej i socjalnej dla rodzin z niepełnosprawnymi dziećmi.
Na pierwszy rzut oka trudno z taką ideą polemizować. Rację mają posłowie PiS i ministrowie pracujący nad zmianami, mówiąc, że „lepiej dać 4 tys., niż nie dać". Dlaczego więc ten pomysł budzi tak wiele wątpliwości i emocji?
1. Wąska grupa objętych pomocą. Podczas czwartkowego posiedzenia Komisji Polityki Społecznej i Rodziny zwróciła na to uwagę przedstawicielka Centrum Badań nad Niepełnosprawnością i reprezentanci organizacji pozarządowych.
Jeżeli pomocą mają być objęte rodziny i dzieci, u których stwierdzono ciężką niepełnosprawność w okresie prenatalnym i okołoporodowym, to oznacza, że nie otrzymają jej dzieci, u których wady pojawiły się parę tygodni po urodzeniu. Nie otrzyma jej też matka, która zgłosiła się do lekarza później niż w dziesiątym tygodniu ciąży.
Nie wiadomo dokładnie, jakie rodzaje niepełnosprawności mogą być objęte pomocą, ponieważ określenia „ciężkie" czy „nieuleczalne" nie są precyzyjne. U dzieci nie stopniuje się bowiem upośledzeń, a przecież w samym tylko zespole Downa różnica w stopniu niepełnosprawności może być niezwykle szeroka.
