Soliana Abraha pochodzi z Etiopii, ale od 16 lat, czyli przez połowę swojego życia, mieszka w Stanach Zjednoczonych. Do Polski przyjechała, by nagłośnić cierpienia ludzi spowodowane wojną w jej ojczyźnie. I namawiać do niesienia im pomocy.
Na co dzień w USA pracuje jako administrator danych cyfrowych, od kilku miesięcy opiekuje się grupą kilkunastoletnich sierot, które przebywają w obozie uchodźców w sąsiednim Sudanie. Mówi o nich „moje dzieci".
Potrzebne są szczepionki, w tej części Afryki jest sezon chorób tropikalnych. Panuje głód, o którego wywołanie oskarżani są politycy i dowódcy wojskowi. Katastrofalny jest stan służby zdrowia. Organizacja Lekarze bez Granic podawała, że w regionie Tigraj, na północy kraju, już po trzech miesiącach wojny 87 proc. placówek nie działało lub funkcjonowało w ograniczonym zakresie (spośród tych, o których miała informacje).
Skąd pomysł, że nasz kraj wesprze Etiopczyków, w tym tych, co znaleźli schronienie w obozach w Sudanie? – Polska w grudniu pomogła Sudańczykom, przekazując lekarstwa i sprzęt sanitarny z Rządowej Agencji Rezerw Strategicznych. Zgodnie z zasadą, że trzeba pomagać na miejscu – mówi Adil Abdel Aati, mieszkający w naszym kraju analityk i opozycyjny polityk.
