Nieśmiały chłopak z opinią dziwaka, który zamiast chodzić na imprezy i podrywać dziewczyny, wolał siedzieć w pokoju i rysować kosmicznych żołnierzy w hełmach i z laserowymi pistoletami. Taki młodzieńczy portret George'a Lucasa to wizerunek outsidera, do którego idealnie pasują amerykańskie określenia „geek" lub „nerd", oznaczające kujona pogrążonego w książkach i popkulturze.
W okularach, z gęstą brodą, Lucas bardziej przypominał wyciszonego geniusza nowych technologii niż ekstrawertycznych filmowców. Nie brał narkotyków, nie palił papierosów, a alkohol pił symbolicznie. Nie sięgał nawet po słodycze i napoje gazowane, bo od młodego wieku żył ze zdiagnozowaną cukrzycą, co uchroniło go przed wojskiem i Wietnamem. Był typem profesjonalisty i jednocześnie odludka. Kimś pomiędzy Stevenem Spielbergiem a Stanleyem Kubrickiem. I chociaż jako filmowiec nie dorasta im do pięt, nie ma wątpliwości, że jest równie wpływowym wizjonerem kina.