W polskich realiach takie oświadczenie wydawałoby się wręcz kuriozalne. Bo poczucie politycznej odpowiedzialności, nie mówiąc już o honorze, systematycznie słabnie.

Tę historię przypomniała mi dyskusja o konieczności zmian w konstytucji. Zainicjował ją prezydent Andrzej Duda, zapowiadając referendum w tej sprawie. Padło już wiele ważnych słów o odpowiedzialności za państwo i dobro wspólne. Szybko znaleźli się zwolennicy i przeciwnicy planu gruntownej reformy ustrojowej.

Wszyscy uczestnicy debaty zgodzą się na pewno z jednym: największym mankamentem obecnej ustawy zasadniczej jest to, że nie określa odpowiedzialności władzy publicznej za podjęte decyzje. W efekcie nasze państwo cierpi na chroniczny deficyt tej odpowiedzialności. Polityk podejmujący złą decyzję, minister czy poseł tworzący złe prawo – wszyscy oni pozostają bezkarni. Ich wina rozmywa się w procedurach i odpowiedzialności zbiorowej, czyli żadnej. Wystarczy spojrzeć, jak teoretyczną instytucją jest Trybunał Stanu. Jak bezkarnie politycy wprowadzający wadliwe reformy w dalszym ciągu funkcjonują w życiu publicznym. To demoralizujące, szczególnie że dotyczy polityków wszystkich opcji.

Dziś na łamach „Rzeczpospolitej" opisujemy zjawisko ignorowania przez przedstawicieli rządu interpelacji poselskich. Ktoś powie, że to sprawa marginalna wobec problemów, z jakim boryka się państwo. Czy na pewno?

Przecież obok systemu dostępu do informacji publicznej i oświadczeń majątkowych interpelacje są ważnym mechanizmem mającym zapewnić przejrzystość działania władzy. W ten sposób opinia publiczna ma szanse zapoznać się z jej poczynaniami.

Problem dość niefrasobliwego podejścia polityków do odpowiedzi na interpelacje znany jest od wielu lat. W obliczu obecnej dyskusji konstytucyjnej i padających w niej górnolotnych stwierdzeń nabiera jednak nowego znaczenia i warto go przypominać. Bo mówiąc o odpowiedzialności za państwo, warto zacząć od siebie, od „drobiazgów" i spraw na pierwszy rzut oka drugorzędnych. Od nich bowiem wszystko się zaczyna. Poprzeczka odpowiedzialności wisi już tuż nad ziemią. Może warto ją podnieść, przypominając sobie, że władza to jednak służba, nie łup.

Trudne pytania bez odpowiedzi >A4