Fosforowodór (fosfina, PH3) to nieorganiczny związek chemiczny zbudowany z fosforu i wodoru. W czystej postaci to bezbarwny i pozbawiony zapachu gaz, skrajnie toksyczny.
Na Ziemi fosforowodór wytwarzany jest przez bakterie beztlenowe przetwarzające fosforany przy użyciu wodoru. Wedle obecnego stanu wiedzy nie są znane pozaorganiczne i pozalaboratoryjne drogi powstawania tego związku, dlatego w astrobiologii obecność fosforowodoru na ciele niebieskim traktowana jest jako znacznik obecności życia.
Jak w poniedziałek poinformowało Królewskie Towarzystwo Astronomiczne, fosfinę odkryto w atmosferze Wenus. Wyniki badań opublikowano na łamach "Nature Astronomy".
Szefowa zespołu badawczego, który dokonał odkrycia, prof. Jane Greaves z Uniwersytetu w Cardiff powiedziała, iż istnieją sugestie, że na Wenus formy życia mogą istnieć w chmurach. Profesor dodała, że w wysokich chmurach, ok. 50 km nad powierzchnią planety, jest "stosunkowo ciepło" (ok. 20 stopni Celsjusza), ciśnienie wynosi ok. 1000 hPa, a atmosfera jest kwaśna. - Dlatego uważamy, że to możliwy habitat - stwierdziła Greaves.
Wyjaśniła, że odkrycie fosforowodoru zostało dokonane przy użyciu radioteleskopów znajdujących się na Hawajach oraz w Chile.
Według obliczeń autorów badania, stosunkowo duża ilość fosforowodoru odkryta w chmurach na Wenus wskazuje, że za obecność fosfiny nie mogą być odpowiedzialne naturalne niebiologiczne procesy na planecie, np. minerały wyrzucane w górę z powierzchni.
