Wygrał ksiądz Zieja

Emocje budzi konkurs polski, gdzie nasze rodzime filmy oceniają twórcy zagraniczni. W tym roku obradowali pod przewodnictwem Michaela Hoffmana. Filmy zrobiły na jurorach duże wrażenie. Za najlepszy uznali „Zieję" Roberta Glińskiego ze zdjęciami Witolda Płóciennika.

– Twórcy pozwalają przyjrzeć się podróży bohatera przez życie: pokazują tragedię drugiej wojny światowej i ponury relatywizm lat 70. w Polsce – mówił Hoffman. – Ksiądz Zieja w każdych warunkach dąży do prawdy. A to, co dzieje się na świecie w ostatnim czasie, sprawia, że ten film staje się jeszcze bardziej istotny. Wędrówka księdza staje się naszą wędrówką, a jego pytania stają się naszymi pytaniami.

Robert Gliński, dziękując za nagrodę, też zwrócił uwagę na wydźwięk filmu ważny w dzisiejszym czasie: – Mówimy o człowieczeństwie, śmierci, poszukiwaniu prawdy, tolerancji i otwartości na innego człowieka. Bardzo się cieszę, że „Zieja" pokonał covida i zaczyna nowe życie.

Wyróżnienia w konkursie polskim przypadły filmom „Supernova" Bartosza Kruhlika i „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy" Jana Holoubka. Holoubek, który dostał również za ten film nagrodę w konkursie debiutów reżyserskich, podziękował swojemu operatorowi Bartoszowi Kaczmarkowi, po czym dodał: – W 1997 roku przyjechałem do Torunia jako student pierwszego roku wydziału operatorskiego i skrycie marzyłem, że może kiedyś odbiorę tu nagrodę. Ale w najśmielszych marzeniach nie przyszło mi do głowy, że będzie to nagroda za reżyserię.

To nie koniec sukcesów polskich twórców. W konkursie długometrażowych dokumentów Złotą Żabę dostał Piotr Bernaś za zdjęcia do „Wieloryba z Lorino" Macieja Cuske. W konkursie filmów studenckich trzecią nagrodę – Brązową Kijankę – odebrał Konrad Bloch z Warszawskiej Szkoły Filmowej za zdjęcia do „Sukienki" Tadeusza Łysiaka. Za najlepszy wideoklip uznano Bass Astral x Igo „Feeling Exactly" Krzysztofa Grajpe ze zdjęciami Mikołaja Sygudy.

– Znaleźliśmy się w tym roku w czymś w rodzaju platońskiej jaskini – podsumował dyrektor Marek Żydowicz. – Zamiast oglądać realny świat, oglądaliśmy jego cienie. Naszym zadaniem było zebrać obrazy świata i wtłoczyć je w małe pudełka, które roześlą ich cienie do waszych domów na całym świecie. Musieliśmy się odnaleźć w nowych warunkach, wszystkiego się uczyliśmy od nowa.