Barbara Hollender poleca nowości na DVD

Wszystkie pieniądze świata, reż. Ridley Scott

Wyd. Monolith

Tego filmu nie trzeba specjalnie reklamować. Ridley Scott potrafi robić hitowe filmy. To przecież twórca wielkich produkcji – od „Obcego. Ósmego pasażera Nostromo” i „Łowcy androidów” do „Gladiatora” i „Robin Hooda”, ale też wielkiego kina wojennego „Helikopter w ogniu” czy wspaniałego obrazu „Thelma i Luiza”. Scenariusz, po który sięgnął ostatnio też oparty został na głośnej, autentycznej tragedii. John Paul Getty był jednym z najbogatszych ludzi świata. W chwili śmierci jego majątek wyceniano na 2 mld dolarów. Ale słynął też z niemiłosiernego skąpstwa, które w 1973 roku przekroczyło wszelkie granice. Gdy w Rzymie został porwany jego wnuk, magnat naftowy odmówił zapłacenia 17 milionów dolarów jako okupu. Uznał, że wnuk sam wymyślił porwanie, żeby go ograbić z pieniędzy. Bał się też, że jeśli zapłaci, będą porywani kolejni jego bliscy. Gdy porywacze wysłali do włoskiej gazety kosmyk włosów i ucho chłopca oraz zapowiedzieli, że będą następne „przesyłki”, dziadek „wysupłał” jednak 2,2 mln dolarów – tyle mógł sobie odpisać od podatku. Trochę pieniędzy pożyczył też synowi na procent.

„Wszystkie pieniądze świata” to opowieść o rozpaczliwej walce matki porwanego chłopca, by przekonać teścia do zmiany decyzji. Film zrealizowany wartko i energicznie, bardzo sprawną ręką. Aż trudno uwierzyć, że Scott robił mając 80 lat. Świetną kreacja jako matka stwrzyła Michelle Williams. A z filmem łączył się jeszcze jeden skandal. Po oskarżeniach o molestowanie seksualne, został z filmu „wycięty” grający dziadka Kevin Spacey. Zastąpił go Christopher Plummer. Podobno zresztą sam Scott się z tego ucieszył, bo Plummer był jego pierwszym wyborem. To producenci chcieli aktora o bardziej sławnym nazwisku.

Oglądając ten film warto pamiętać, że życie dopisało do niego tragiczne zakończenie. Porwany John Paul Getty III zmarł w 2011 roku, w wieku 54 lat i nigdy praktycznie nie podniósł się po traumie, jaką przeżył.

Kształt wody, reż. Guillermo del Toro

Wyd. 20

Century Fox

„Kształt wody” to zdobywca 13 nominacji do Oscara, z których 4 zamieniło się w statuetki, w tym tę najważniejszą – dla najlepszego filmu roku. Sam Guillermo Del Toro nazwał swój film „bajką na trudne czasy”. Zaproponował przewrotne love story. Opowieść o uczuciu nieśmiało rodzącym się między dwiema samotnymi, nie mieszczącymi się w wyznaczonej przez społeczeństwo„normie” istotami, które muszą zderzyć się z rzeczywistością.

Akcja „Kształtu wody” toczy się w Ameryce, w roku 1962. W czasie prosperity, które coraz częściej artyści odkłamują. Del Toro też nie zrobił filmu o American Dream. Głównym miejscem akcji jest tu ośrodek badawczy pod rządowo-wojskowymi auspicjami, gdzie odbywa się utrzymywany w tajemnicy eksperyment. W basenie i tubie z wodą żyje wielki, człekokształtny stwór pokryty łuską. Nie potrzebuje do oddychania tlenu, więc jego płuca mają stać się obiektem badań. Jednak wciąż trwa zimna wojna, toczy się walka wywiadów amerykańskiego i sowieckiego, więc pada rozkaz unicestwienia stwora. „Nieważne, czego my się nie nauczymy, ważne czego nie nauczą się Rosjanie” — stwierdza dowódca.

Polityka w filmie del Toro jest świadomie przerysowana. Ma stworzyć poczucie zagrożenia. Przede wszystkim bowiem liczą się tu ludzie i ich emocje. Samotna, niema sprzątaczka, która nawiązuje kontakt ze stworem, chce go uratować. Razem z nieudacznym artystą, sąsiadem – gejem, który nie może się przyznać do swojej orientacji seksualnej. I z czarnoskórą koleżanką z pracy. Del Toro portretuje tych, którzy przez „zdrowe” społeczeństwo okresu prosperity zostali wyrzuceni na margines. Przypomina o ich istnieniu, więcej – o ich wartości i prawie do godności.

I choć akcja „Kształtu wody” toczy się ponad pół wieku temu, ten obraz jest bardzo współczesny. Łącząc w swoim stylu gatunki – romans, fantasy, thriller – reżyser „Labiryntu Fauna znów broni prawa do inności, o którym świat ze swoimi odradzającymi się nacjonalizmami, coraz bardziej dzisiaj zapomina. I przypomina o sile miłości, o przyjaźni, o solidarności wykluczonych. Bo choć nikt w jego bajkach nie będzie „żył długo i szczęśliwie”, del Toro zostawia jednak widzowi nadzieję.

Film

Wszystkie pieniądze świata, reż. Ridley Scott

Wyd. Monolith

Pozostało 99% artykułu

2 / 3

artykułów

Czytaj dalej. Subskrybuj