Krajowy Plan Odbudowy (KPO) przewiduje powołanie sieci 120 branżowych centrów umiejętności. Będą ośrodkami kształcenia, szkolenia i egzaminowania, działającymi przy szkołach prowadzących kształcenie zawodowe lub centrach kształcenia zawodowego, dostępnymi dla uczniów, studentów, pracowników branż i innych osób uczących się. Ich rola ma polegać m.in. na analizie rynku pracy, kształceniu praktycznym młodzieży, ale też podnoszeniu kompetencji i przekwalifikowaniu osób dorosłych czy doradztwie zawodowym. Mają zostać zlokalizowane równomiernie, w całej Polsce.

– Chodzi o utworzenie dobrze wyposażonego miejsca, do którego można zaprosić uczniów, zamiast wyposażać kilka szkół branżowych. Z infrastruktury mogliby korzystać też dorośli, którzy chcieliby się dokształcić. Trzeba jednak dobrze przemyśleć, jakie kwalifikacje, na jakim poziomie są potrzebne na danym terenie – mówi Monika Fedorczuk, ekspert konfederacji Lewiatan.

Poza stacjonarnymi formami kształcenia centra będą prowadziły platformy zdalnego uczenia się w branży.

Zgodnie z KPO branżowe centra umiejętności mają uzupełnić istniejącą ofertę kształcenia zawodowego na poziomie ponadpodstawowym i wyższym. Istniejące obecnie centra kształcenia zawodowego oraz centra kształcenia ustawicznego oferują bowiem wsparcie wyłącznie dla uczniów kształcenia zawodowego na poziomie ponadpodstawowym oraz kursy zawodowe.

Utworzenie jednego centrum to koszt ok. 2,7 mln euro. Cała reforma ma kosztować 400 mln euro i zakończyć się w połowie 2026 r.

– Choć w Krajowym Planie Odbudowy brak szczegółów, pomysł oceniamy pozytywnie. Liczymy na wyposażenie centrów w nowoczesną infrastrukturę, związaną z automatyką i robotyką. Teraz jej rzeczywiście brakuje. Zdarza się więc, że absolwent szkoły pierwszy raz styka się z nią dopiero u pracodawcy – mówi Marek Wójcik ze Związku Miast Polskich.

W reformie powołane zostaną też wojewódzkie zespoły koordynacji edukacji zawodowej i uczenia się przez całe życie. W ich skład wejdą m.in. przedstawiciele urzędów marszałkowskich, kuratoriów oświaty, szkół wyższych, wojewódzkich urzędów pracy i organizacji pracodawców.

Ich zadaniem będzie m.in. animowanie współpracy szkół prowadzących kształcenie zawodowe, uczelni i pracodawców na rzecz kształcenia zawodowego oraz przygotowywanie analiz i rekomendacji regionalnych. Teraz w regionach brakuje mechanizmów umożliwiających koordynację kształcenia zawodowego, szkolnictwa wyższego oraz uczenia się przez całe życie, w tym uczenia się dorosłych.