Kandydaci do zawodu adwokata i radcy prawnego mają za sobą pierwszy dzień egzaminu zawodowego. We wtorek rozwiązywali zadanie z prawa karnego. Dziś kolej na prawo cywilne. Od stycznia wraz z Wydawnictwem CH Beck pomagamy przygotować się do egzaminu.

Dziś - na wszelki wypadek - publikujemy wzór odwołania od oblanej części egzaminu.

Odwołanie od uchwały komisji egzaminacyjnej

Tym, którzy uznają, że zostali źle ocenieni przez egzaminatorów, podpowiadamy, jak napisać odwołanie.

>DOKŁADNE DANE

Na początek należy dokładnie opisać każdą ze stron. Skarżący podaje swoje dane z wraz z dokładnym adresem. Pismo kieruje się do Komisji Egzaminacyjnej II stopnia przy Ministrze Sprawiedliwości Aleje Ujazdowskie 11, 00–950 Warszawa za pośrednictwem: Komisji Egzaminacyjnej Nr ....do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego w 2016 r.

>WSTĘP

Na podstawie art. 78h ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 635, zwana dalej: „PrAdw") oraz art. 127 § 1 i art. 129 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 637 ze zm., dalej: „KPA") w zw. z art. 78h ust. 12 PrAdw wnoszę odwołanie od Uchwały Nr ........ z .....Komisji Egzaminacyjnej Nr..... do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego w 2016 r. z siedzibą w Warszawie w sprawie ustalenia wyniku egzaminu adwokackiego (zwanej dalej „Uchwałą").

>ZARZUTY

Zaskarżonej Uchwale zarzucam wydanie jej w oparciu o błędnie ustaloną ocenę z części pierwszej dotyczącej zadania z zakresu prawa karnego egzaminu adwokackiego, która to ocena jako niedostateczna i ostatecznie wpłynęła na negatywny wynik egzaminu adwokackiego.

W odniesieniu do części pierwszej egzaminu adwokackiego – zadania z zakresu prawa karnego – zarzucam naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 7 KPA, art. 77 § 1 KPA oraz art. 107 § 3 KPA, polegające na:

1) dokonaniu oceny pracy egzaminacyjnej z pierwszej części egzaminu adwokackiego bez wszechstronnej analizy jej treści i w konsekwencji zarzucenie Skarżącej nieprawidłowego rozstrzygnięcie zagadnień merytorycznych będących przed-miotem zadania, mimo że w pracy egzaminacyjnej podniesione zostały wszystkie wymagane kwestie, a uznanie, iż sporządzona apelacja dotknięta jest wadami stoi w sprzeczności z treścią przepisów art. 439 i 438 KPK;

2) braku wyczerpującego i przekonującego umotywowania zarzutów sformułowanych pod adresem Skarżącej w treści uzasadnienia oceny cząstkowej odnośnie: „prawidłowości zastosowanych przepisów prawa i umiejętności ich interpretacji", „języka, stylu, staranności pracy", a tym samym nieuwzględnienie przez Komisję Egzaminacyjną pozytywnych aspektów pracy, takich jak podniesienie przez Skarżącej wszystkich zarzutów apelacyjnych i tym samym wypełnienie przez Skarżącej wszystkich poleceń przewidzianych w zadaniu, prowadzące w konsekwencji do tego, że sporządzona apelacja jest skuteczna, co zabezpiecza interesy mocodawcy.

Ponadto zarzucam przekroczenie przez Komisję Egzaminacyjną granic uznania administracyjnego i dokonanie oceny pracy egzaminacyjnej z pierwszej części egzaminu adwokackiego bez należytego odniesienia jej do celu przeprowadzenia tego egzaminu, wskazanego w treści art. 78d ust. 1 w zw. z art. 78e ust. 2 PrAdw, który polega na sprawdzeniu umiejętności należytego reprezentowania interesów klienta i w konsekwencji wystawienie oceny niedostatecznej z tej części egzaminu na podstawie podniesionych w uzasadnieniach ocen cząstkowych błędów, które nie uzasadniały wystawienia takiej oceny w pięciostopniowej skali ocen prze-widzianej w art. 78d ust. 9 PrAdw.

Wobec powyższego wnoszę o uchylenie zaskarżonej Uchwały i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez ustalenie, iż Skarżąca uzyskała pozytywny wynik z egzaminu adwokackiego.

>UZASADNIENIE

Skarżąca przystąpiła w dniach od 20 do 23 marca 2018 r. do egzaminu adwokackiego przed Komisją Egzaminacyjną Nr 14 do przeprowadzenia egzaminu adwokackiego w 2014 r. z siedzibą w Warszawie. Po sprawdzeniu egzaminacyjnej pracy pisemnej oraz po dokonaniu oceny każdego z zadań egzaminacyjnych Komisja Egzaminacyjna ustaliła, iż Skarżąca otrzymała z pierwszej części egzaminu adwokackiego (prawo karne) ocenę niedostateczną; z drugiej części egzaminu adwokackiego (prawo cywilne) ocenę dobrą; z trzeciej części egzaminu adwokackiego (prawo gospodarcze) ocenę dostateczną; z czwartej części egzaminu adwokackiego (prawo administracyjne) ocenę dostateczną. Na podstawie powyższych ocen Komisja Egzaminacyjna ustaliła, iż Skarżąca uzyskała negatywny wynik z egzaminu adwokackiego.

Zadanie z części pierwszej (prawo karne) na egzaminie adwokackim w 2014 roku polegało na wydaniu opinii prawnej o braku możliwości apelacji lub sporządzeniu apelacji od wyroku skazującego Jerzego Golińskiego. Skarżąca prawidłowo zdecydowała o sporządzeniu apelacji w sprawie. Zarzuty apelacyjne określono co do zasady prawidłowo, przez co Skarżąca wykazała sie znajomością prawa karnego materialnego i procesowego. W szczególności prawidłowo Skarżąca podała, że w sprawie występuje bezwzględna przyczyna odwoławcza z art. 439 § 1 pkt 9 KPK. Dotyczyło to drugiego z zarzucanego mu a/o czynów. Bezwzględna przyczyna odwoławcza kwalifikowana z art. 439 § 1 pkt 9 KPK, faktycznie w sprawie za-chodziła i jest to zgodne zarówno z treścią zawartą w opisie istotnych zagadnień dla komisji egzaminacyjnej przygotowaną przez zespół do przygotowania zadań na egzamin adwokacki jak i ocenami obojga Egzaminatorów oceniających pracę Skarżącego. Apelacja podnosząca ten zarzut była więc w tym aspekcie prawidłowa i zarazem skuteczna. Apelacja spełniła więc podstawowy cel jakim była ochrona interesu oskarżonego i doprowadzenie do uchylenia za-skarżonego wyroku, co w wyniku apelacji musiało nastąpić.

Egzaminator SSA Zofia Krupa dokonując oceny pracy egzaminowanego w tym aspekcie potwierdziła, że apelacja autorstwa Skarżącej podnosząca bezwzględną przyczynę odwoławczą jest prawnie skuteczna. Podkreślić należy, iż sprawdzający pracę adwokat Waldemar Ryba również wskazał, iż w sprawie zachodzi bezwzględna przyczyna odwoławcza określona w art. 439 § 1 pkt 9 KPK. Autorka apelacji prawidłowo też podała i jest to zgodne z ocenami sprawdzających pracę, że ta bezwzględna przyczyna odwoławcza pozostaje w związku z art. 17 § 1 KPK.

Zatem jedynym uchybieniem autorki apelacji było to, iż nie podała, o który z punktów z art. 17 § 1 KPK mu chodzi, gdy stawia zarzut związany z uchybieniem kwalifikowanym z art. 439 § 1 KPK. Jednakże wobec prawidłowości powołania przepisu art. 439 § 1 pkt 9 KPK i art. 17 § 1 KPK. to uchybienie autora apelacji nie może całkowicie dyskwalifikować jego apelacji w tym zakresie. Zatem gdy chodzi o czyn z art. 13 § 1 KK w zw. z art. 279 § 1 KK autor apelacji prawidłowo wskazał zakres zaskarżenia jak i podstawę prawną postawionego zarzutu.

Skarżąca postawiła zarzut zaistnienia bezwzględnej przyczyny odwoławczej wynikającej z przepisu art. 439 § 1 pkt 9 KPK w zw. z art. 17 § 1 KPK który to zarzut w opinii obu Egzaminatorów oceniających jego pracę był prawidłowy. Autor apelacji zaskarżył wyrok co do kary w odniesieniu do pierwszego z opisanych wyżej czynów, polegającego na usiłowaniu dokonania kradzieży z włamaniem do samochodu, a następnie wyjawieniu przez oskarżonego Golińskiego, przed organem ścigania danych współsprawców i okoliczności czynu. Skarżąca wskazała jako zarzut apelacji naruszenie przepisu art. 60 § 3 KK, co było prawidłowe, gdy chodzi o ten czyn. Prawidłowość postawienia tego zarzutu jest wskazana w opisie istotnych zagadnień dla komisji egzaminacyjnej przygotowaną przez zespół do przygotowania zadań na egzamin adwokacki jak i ocenami obojga Egzaminatorów oceniających pracę Skarżącej.

Skarżąca wskazała, odnośnie tego czynu, także jako zarzut apelacji art. 438 § 4 KPK, co nie jest błędem, gdyż orzeczona, poza tym, że została orzeczona ze wskazanym przez Skarżącą naruszeniem przepisu art. 60 § 3 KK może być oceniona jako rażąco surowa. Apelacja autorstwa Skarżącej także w aspekcie opisywanego czynu była prawidłowa i prawnie skuteczna oraz zabezpieczyła interes oskarżonego.

Skarżąca słusznie zaskarżyła wyrok w odniesieniu do pkt I wyroku, tylko w zakresie kary wymierzonej za przestępstwo z art. 279 § 1 KK. Przestępstwo bowiem zaistniało i oskarżony Goliński przyznał się do jego popełnienia, nie było więc żadnych podstaw do tego, by w tym zakresie wyrok zaskarżyć co do winy. Prawidłowe więc było rozwiązanie zadania przez Skarżącą w ten sposób, by co do zarzutu popełnienia przestępstwa usiłowania kradzieży z włamaniem kwalifikowanego za art. 13 § 1 KK w zw. z art. 279 § 1 KK zaskarżyć wyrok jedynie co do kary. Nie można też stwierdzić, iż nieprawidłowe było zaskarżenie wyroku w odniesieniu do pozostałych cząstkowych orzeczonych kar. Zaskarżenie wyroku co do orzeczonych kar nie zostało potraktowane przez obu członków komisji egzaminacyjnej jako nieprawidłowe.

Jak wynika z treści opisu istotnych zagadnień dla komisji egzaminacyjnej do zadania z zakresu prawa karnego, które stanowią wytyczne dla komisji egzaminacyjnej ze strony zespołu do przygotowania zadań na egzamin adwokacki, gdy chodzi o czyn zakwalifikowany w za-skarżonym wyroku jako przestępstwo przywłaszczenia z art. 284 § 2 KK w przypadku tego właśnie czynu zachodzi w egzaminacyjnym kazusie błędne zastosowanie prawa materialnego.

Wedle oceniającej pracę egzaminatorki SSA Zofii Krupy zasadne było postawienie przez autora apelacji zarzutu obrazy prawa materialnego. Zatem rozwiązanie kazusu jakie przyjęła autorka apelacji, co do czynu zakwalifikowanego w wyroku z art. 284 § 2 KK, a polegającego na pobraniu wynagrodzenia z umowy o dzieło, postawiony przez Skarżącą zarzut był prawidłowy. Prawidłowe były też wnioski Skarżącej zawarte w apelacji. W szczególności Skarżąca wniosła o uznanie oskarżonego niewinnym. Sformułowanie takie zawiera pewną niezręczność językową, natomiast znaczeniowo odpowiada w pełni żądaniu uniewinnienia oskarżonego od postawionych mu zarzutów. Zatem w istocie apelacja zaskarża wyrok w odniesieniu do winy i co do kary. ©?

OCENA EGZAMINATORÓW

Oboje z Egzaminatorów oceniających pracę Skarżącego uznało, że wymogi formalne apelacji zostały zachowane, co niewątpliwie stanowi walor pozytywny pracy. Zarzutem powoływanym, na uzasadnienie oceny niedostatecznej przez Egzaminatorkę SSA Zofię Krupę, było nieprawidłowe postawienie zarzutów apelacyjnych. SSA Zofia Krupa zarzuciła, że Skarżąca powinna postawić zarzut obrazy art. 60 § 3 KK.

Ten zarzut w stosunku do pracy Skarżącej jest niesłuszny, bo taki zarzut apelacyjny Skarżąca przecież postawiła. Następnie SSA Zofia Krupa stwierdziła, że Skarżąca słusznie postawiła zarzut obrazy prawa materialnego, co kłóci się z jej twierdzeniem jakoby wszystkie zarzuty apelacyjne Skarżąca postawiła nieprawidłowo. SSA Z. Krupa nie wyjaśniła na czym polega nieprawidłowość wszystkich zarzutów postawionych przez autora apelacji, skoro wedle jej oceny należało postawić zarzut bezwzględnej przyczyny odwoławczej, który Skarżąca przecież postawiła.

Natomiast egzaminator Waldemar Ryba zarzuca apelacji autorstwa Skarżącej jakoby nie zauważyła ona potrzeby postawienia zarzutu naruszenia art. 60 § 3 KK. Jednakże Skarżąca taki zarzut apelacyjny postawiła.

OD SKARŻĄCEJ

Zdaniem wnoszącej niniejszą skargę zarzuty obojga Egzaminatorów, w aspekcie czynu zakwalifikowanego jako przywłaszczenie pieniędzy i kwalifikowanego z art. 284 § 2 KK, iż wadliwie skoncentrowała się na braku zamiaru przywłaszczenia po stronie oskarżonego nie są słuszne i pozostają w sprzeczności z dokonaną przez nich oceną, że oskarżony nie przywłaszczył sobie pieniędzy zlecającej dzieło do wykonania. Wszakże przyjęcie przez Egzaminatorów, iż oskarżony Jerzy Goliński stał się właścicielem wypłaconych mu pieniędzy stanowiących część wynagrodzenia, świadczy o braku zamiaru przywłaszczenia. Przede wszystkim jednak wskazać należy na to, iż nie można twierdzić, jak zrobili to Egzaminatorzy, że autor apelacji skoncentrował się na braku zamiaru po stronie sprawcy, w szczególności dotyczy to oceny SSA Zofii Krupy, ponieważ autorka apelacji nigdzie w jej treści nie zawarła sformułowania, iż stawia zarzut braku zamiaru po stronie sprawcy. W istocie więc, dokonana przez Egzaminatorów, w tym aspekcie, ocena pracy autorki apelacji, rozmija się z treścią apelacji.

Istotnie Skarżąca przyznaje, że nie wyeksponowała przedawnienia karalności czynu ściganego z oskarżenia prywatnego, kwalifikowanego z art. 157 § 2 KK. Tym niemniej po-stawiony zarzut i powołanie bezwzględnej przyczyny odwoławczej, w odniesieniu do tego czynu, było prawidłowe. Odnosząc się do zarzutu podniesionego przez jednego z Egzaminatorów adw. Waldemara Rybę w uzasadnieniu oceny cząstkowej, że Skarżąca używa języka prostego i niestarannego, stwierdzić należy że prostota języka apelacji nie może być traktowana jako wada. Przeciwnie jest to raczej zaleta apelacji. Natomiast adw. Waldemar Ryba nie wskazał w ogóle na czym polega niestaranność języka. Zatem taki zarzut należy traktować jako nieuzasadniony.

Dodatkowo, podkreślić należy, że zarzut dotyczący języka stawia tylko jeden z Egzaminatorów, drugi zaś SSA Zofia Krupa takich zarzutów, w swej ocenie cząstkowej pracy Skarżącej, nie zawarła. Całościowa analiza sporządzonej przez Skarżącej apelacji prowadzi do wniosku, że żadne z zarzuconych jej uchybień nie jest tego rodzaju, aby uzasadniało wystawienie oceny niedostatecznej w pięciostopniowej skali ocen. Pewne usterki pracy mogą ewentualnie wpływać na obniżenie oceny, ale nie uzasadniają dyskwalifikacji całej pracy, a tym samym ustalenia negatywnej oceny z egzaminu adwokackiego. Egzaminatorzy wystawiając ocenę niedostateczną nie wzięli pod uwagę, że spełnienie przez Skarżącą, opisanych powyżej wymogów merytorycznych i formalnych apelacji, nie daje podstaw do zdyskwalifikowania pracy. Praca Skarżącej, autorki apelacji, aczkolwiek zawierająca uchybienia, nie może w całości zostać zdyskwalifikowana. Oceny egzaminatorów zawierają się przecież w skali ocen od niedostatecznej do celującej. W sytuacji gdy autorka apelacji powołała wszystkie istotne za-rzuty apelacyjne i w przypadku dwóch czynów przypisanych oskarżonemu, tj. przestępstwa kradzieży z włamaniem i przestępstwa przywłaszczenia, zarzuty te były prawidłowe, uwzględniając także, że zarzut dotyczący czynu trzeciego, polegającego na naruszeniu czynności narządów ciała był prawidłowy, a jedynie jego Uzasadnienie było częściowo wadliwe, należy przyjąć, iż apelacja w przeważającej mierze była prawidłowa, wskazała prawidłowe zarzuty i prawidłowe wnioski. Mając na względzie powyższą argumentację, należy stwierdzić, że sporządzona przez Skarżącą apelacja zawiera prawidłowe zarzuty stanowiące przedmiot zadania z zakresu prawa karnego oraz pozytywne wyniki z pozostałych części egzaminu zawodowego, wskazują na jego przygotowanie do samodzielnego wykonywania zawodu adwokata. W uzasadnieniu ocen cząstkowych brak wyjaśnienia podstaw wnioskowania przeciwnego, tj. o nieprzydatności Skarżącej do tego zawodu. W świetle powyższego zachodzą podstawy do podwyższenia oceny otrzymanej przez Skarżącą z części pierwszej egzaminu do oceny dostatecznej. Skarżąca przyjmując otrzymaną ocenę przyznaną przez Egzaminujących wraz z jej uzasadnieniem ma świadomość ułomności sporządzonej apelacji, jednakże ze względu na powyższe oraz czas, w którym do opracowania tak istotnego dokumentu w warunkach egzaminacyjnych posiada wyłącznie sześć godzin, autorka apelacji podkreśla, iż ze względu na ochronę interesu oskarżonego obrońca dysponuje większym zasobem czasu na analizę akt sprawy i sporządzenie apelacji, a Egzamin polega na sprawdzeniu umiejętności należytego reprezentowania klienta, co w apelacji uczyniła Skarżąca. Mając to na uwadze, Skarżąca wnosi jak w części wstępnej odwołania. (podpis)

Załącznik:

– odpis odwołania