Niezależni i samorządni

Rz: Dlaczego 11 maja 2011 r. jest ważny dla korporacji?

Odpowiada Tomasz Michalik, przewodniczący Krajowej Rady Doradców Podatkowych:

Tego dnia została opublikowana w Dzienniku Ustaw nowelizacja

, która zobowiązała ministra finansów do zwołania Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych. Wtedy symbolicznie samorząd doradców stał się faktycznym samorządem, uzyskał niezależność i samodzielność. Tak naprawdę jest to więc rocznica nie tyle stworzenia ram zawodu, bo one zostały określone już wcześniej, ile oddania tego zawodu samorządowi.

Data jest znamienna.

Tak. To jest data symboliczna, tak jak symboliczny był też gest oddania tego zawodu w ręce osób, które go wykonują. Można powiedzieć, że minister uznał, iż samorząd jest już na tyle dojrzały, by przyjąć na siebie obowiązki związane z jego funkcjonowaniem, decydując o istocie zawodu. W pewnym sensie to jest moment, w którym samorząd doradców podatkowych stał się rzeczywiście samorządem zawodu zaufania publicznego.

Czy z perspektywy lat sprawdza się ta niezależność?

Zdecydowanie tak. Ona była zresztą niezbędna od samego początku. Zawód doradcy podatkowego może być zawodem zaufania publicznego tylko wówczas, gdy ma zagwarantowaną niezależność od jakichkolwiek formalnych wpływów zewnętrznych, w szczególności od organów administracji. Ta niezależność jest gwarantem samorządności i niezależności korporacji.

Czy dostrzegacie państwo potrzebę zmiany przepisów?

Oczywiście, ale nie ma w tym nic zaskakującego. Doradca podatkowy staje się coraz ważniejszym elementem życia gospodarczego kraju. W dynamicznym otoczeniu ekonomicznym i prawnym zawód się zmienia, dostosowując się do wymagań rynku.

Nie potrzebujemy zmian o charakterze rewolucyjnym – zawód zmienia się na drodze drobnych zmian dostosowujących ramy prawne do zmieniającego się świata. I ten proces trwa. Przypomnę choćby ubiegłoroczne nowelizacje ustawy o doradztwie podatkowym, które nadały doradcom wiele nowych uprawnień, znacząco wzmacniając nasz zawód. Przykładami, które uważam za bardzo ważne, są możliwość potwierdzania przez doradcę dokumentów w postępowaniu za zgodność z oryginałem czy znaczące wzmocnienie ochrony tajemnicy zawodowej. Te i inne zmiany wzmocniły pozycję doradców jako zawodu zaufania publicznego w relacjach ze światem zewnętrznym.

O jakich dalszych zmianach państwo myślicie?

Jest ich wiele. Uważamy, że zawód doradcy podatkowego jest już na tyle zawodem dojrzałym, aby doradcy mogli uzyskać nowe uprawnienia – choćby nawet o wymiarze symbolicznym. Np. doradcy od lat występują w sądach administracyjnych – w niektórych sądach niemal w połowie spraw, w której występuje profesjonalny pełnomocnik, pełnomocnikiem tym jest doradca podatkowy. To oznacza, że – jak się wydaje – może być już traktowany w taki sam sposób jak inni profesjonalni pełnomocnicy, czyli nie musi być instruowany co do możliwości dalszego działania, ale w zamian powinien ponosić podobną jak inni pełnomocnicy odpowiedzialność za ustalenie wysokości wpisu. To usunie niektóre ułatwienia przysługujące doradcy, ale coś za coś.

Myślę, że doradcy są profesjonalnie przygotowani do reprezentowania klientów w sądach administracyjnych w sprawach z zakresu zobowiązań podatkowych nie gorzej niż inni pełnomocnicy. Dlatego nie powinni być traktowani inaczej. Nawet jeżeli na krótką metę byłoby to rozwiązanie dla niektórych doradców niekorzystne, to jednak, patrząc długofalowo, uważam, że jest niezmiernie istotne z punktu widzenia rangi zawodu.

A inne nowe uprawnienia?

Jest ich wiele, np. zwolnienie doradcy z egzaminu na członka rady nadzorczej. Zakres tego egzaminu w ogromnym stopniu pokrywa się z zakresem egzaminu na doradcę podatkowego, więc sądzimy, że zwolnienie doradcy z niego w całości lub części jest rozwiązaniem właściwym.