Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku przesądził, że nie można nakładać na mieszkańców obowiązku unikania używania jednorazowych pieluch, papierowych i plastikowych talerzy i sztućców, folii śniadaniowej i aluminiowej, jednorazowych butelek i kartonów na napoje czy kupowania produktów w koncentratach.
Takie uregulowania m.in. zawierał regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie jednej z gmin.
Regulamin zaskarżył do WSA prokurator rejonowy. Według niego art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (ustawa śmieciowa) nie daje radzie gminy prawa do nakładania tego typu ograniczeń na mieszkańców. Tego rodzaju zapis w regulaminie może być jedynie postulatem.
Czytaj także: Ekolodzy będą mogli skuteczniej blokować inwestycje
Zarzutów pod adresem regulaminu było więcej. Prokuratorowi nie spodobał się także zapis nakazujący posiadaczom groźnych psów wywieszanie informacji na ten temat.
WSA przyznał rację prokuratorowi i uchylił zapis dotyczący tego, czego mieszkańcy nie mogli kupować. Jego zdaniem radni wprowadzili do regulaminu sprzeczne z prawem zasady dotyczące sposobu konsumpcji.
WSA uznał, że argumenty prokuratora są trafne. Art. 4 ust. 2 ustawy śmieciowej może stanowić jedynie postulat, któremu nie sposób nadać waloru skutecznej normy prawnej. Niewątpliwie wskazane zapisy mają walor edukacyjny i poszerzający świadomość właścicieli nieruchomości na temat potrzeby ograniczenia powstawania odpadów komunalnych. Niemniej jednak nałożenie takich obowiązków w regulaminie czystości i porządku w gminie nie ma podstaw prawnych.
Rada gminy nie może bowiem narzucać mieszkańcom, jakie produkty powinni kupować, w jakich opakowaniach oraz że powinni wykorzystywać i wydłużać okres używalności niektórych produktów.
W ocenie WSA nie wolno nakładać też obowiązku wywieszania informacji o groźnym psie na właścicieli prywatnych posesji. Rada gminy myliła się więc, że może nakładać tego typu obowiązki na prywatnych właścicieli nieruchomości na podstawie art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy śmieciowej.
Teraz z darmową dostawą i e‑wydaniem gratis!
WSA podkreślił, że treść przepisu wskazuje jedynie na to, że rada gminy ma kompetencję do określenia obowiązków w zakresie bezpieczeństwa i czystości w miejscach publicznych, dlatego też wszelkie regulacje odnoszące się do miejsc niebędących miejscami publicznymi nie znajdują umocowania ustawowego, o czym radni zapomnieli.
Sygnatura akt: II SA/Gd 393/19
