Firma w innym kraju, ale podatek liczymy tak samo

[b]Takie wnioski można wyciągnąć z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z 2 października 2008 r. w sprawie Heinrich Bauer Verlag Beteilin-gungs GmbH v Finanzamt für Grosunternehmen in Hamburg (C-360/06)[/b]. Sąd uznał, że niemieckie organy podatkowe niesłusznie zastosowały różne metody określania majątku spółki w zależności od kraju jego lokalizacji.

[srodtytul]Fiskus szacuje majątek...[/srodtytul]

Firma HBV posiada udziały w dwóch zagranicznych spółkach: hiszpańskiej HBE i austriackiej WBC. Niemieckie władze podatkowe uznały za konieczne oszacowanie wartości tych udziałów w celu określenia należnego podatku od majątku spółki matki HBV.

Przy obliczaniu podatku wzięto pod uwagę nie tylko zadeklarowaną wartość księgową tych spółek, lecz również ich potencjalne przyszłe zyski. HBV odwołała się od tej decyzji do Trybunału Finansowego w Hamburgu, argumentując, że podobnie jak w przypadku podmiotów krajowych powinno się rozpatrywać tylko wartość księgową jej zagranicznych spółek. Trybunał z kolei skierował sprawę do ETS, z pytaniem, czy zastosowanie przez niemieckie władze podatkowe różnych metod oszacowania wartości spółek w zależności od kraju ich lokalizacji nie jest sprzeczne z zasadą swobody przedsiębiorczości wynikającą z artykułów 43 i 48 TWE.

[srodtytul]... ale według podobnych reguł[/srodtytul]

ETS stwierdził, że o ile w przypadku WBC nie można mówić o naruszeniu przez niemieckie władze podatkowe powyższej zasady (gdyż wtedy Austria nie była jeszcze członkiem Unii Europejskiej, wobec czego nie stosowały się do niej odpowiednie przepisy TWE), o tyle przy oszacowywaniu wartości hiszpańskiej spółki HBE faktycznie do tego doszło (o ile HBV miała zasadniczy wpływ na decyzje podejmowane w HBE).

ETS zauważył, że swoboda przedsiębiorczości, która zgodnie z art. 48 TWE obejmuje oprócz osób fizycznych także spółki, ma na celu nie tylko zapewnienie traktowania zagranicznych podmiotów w danym państwie członkowskim na równi z krajowymi, lecz również uniemożliwienie państwom tworzenia jakichkolwiek przeszkód w prowadzeniu działalności za granicą przez ich rodzime firmy. W opinii ETS oszacowanie wartości udziałów posiadanych przez HBV w zagranicznych spółkach z podatkowego punktu widzenia było mniej korzystne niż analogiczne oszacowanie, którego by dokonano, gdyby spółka posiadała udziały w krajowych podmiotach (gdyż w takiej sytuacji obliczony podatek od majątku byłby niższy). Zatem należy je traktować jako przeszkodę zniechęcającą do aktywności gospodarczej za granicą.

[srodtytul]Odstępstwa tylko uzasadnione[/srodtytul]

[b]ETS odrzucił argumentację niemieckich władz podatkowych twierdzących, że zastosowana metoda oszacowania udziałów w zagranicznych spółkach jest konieczna do zapewnienia spójności niemieckiego systemu podatkowego[/b] stanowiącej ważny interes społeczny, ze względu na który TWE pozwala ograniczyć swobodę przedsiębiorczości. Według ETS jakkolwiek takie ograniczenie faktycznie jest dopuszczalne, jednak w tej sprawie [b]władze podatkowe nie wykazały, w jaki sposób stosowanie przez nie zróżnicowanych zasad wyceny wartości majątku w zależności od kraju pochodzenia spółki wpływa na zapewnienie takiej spójności[/b].

Ponadto ETS nie przyjął dodatkowego argumentu fiskusa, że takie oszacowanie jest konieczne także ze względu na administracyjne trudności w obliczaniu wartości zagranicznych spółek, wskazując, że aparat podatkowy posiada wiele możliwości zdobycia odpowiednich informacji.

[b]Reasumując, ETS stwierdził, że oszacowanie wartości udziałów posiadanych przez spółkę w firmach w kraju jej siedziby nie może być przeprowadzone na innych zasadach niż oszacowanie wartości jej udziałów w podmiotach zagranicznych (pod warunkiem że udziały te dają jej zasadniczy wpływ na decyzje w nich podejmowane), gdyż jest to sprzeczne z zasadą swobody przedsiębiorczości wynikającą z art. 43 i 48 TWE.[/b]