Polacy we Włoszech nie muszą się starać o pozwolenie na pracę

O wydanie takiego dokumentu należy wystąpić do kwestury właściwej ze względu na miejsce pobytu we Włoszech.

Żeby otrzymać pozwolenie, należy poza wnioskiem w tej sprawie przedstawić: podpisaną przez włoskiego pracodawcę umowę o pracę, ważny paszport lub dowód osobisty, potwierdzenie zgłoszenia pracownika do włoskiego systemu ubezpieczeń społecznych (INPS), potwierdzenie aktualnego ubezpieczenia zdrowotnego (dowodem na to jest europejska karta ubezpieczenia zdrowotnego, wydawana naszym rodakom przez polski NFZ, albo dowód ubezpieczenia prywatnego). Obywatelom Unii Europejskiej nie jest natomiast potrzebne zezwolenie na podjęcie pracy we Włoszech.

Zawody, w których cudzoziemcy najłatwiej znajdują zatrudnienie we Włoszech, to: pielęgniarka, opiekun do dzieci, wykwalifikowany pracownik budowlany, opiekun osób starszych, pomoc domowa, inżynier budowlany

. Równie chętnie przyjmuje się obcokrajowców do pracy sezonowej jako: kucharzy, barmanów, kelnerów, robotników w winnicach, sadach, na plantacjach owoców i warzyw. Ci ostatni mają wiele problemów z włoskimi przedsiębiorcami. Warto więc zwrócić szczególną uwagę na treść umowy o pracę.

Zawiera się ją na na czas nieokreślony lub określony. W tym drugim wypadku trwa nie dłużej niż trzy lata. Przedłużyć ją można tylko raz. Występują też umowy na czas próbny. Jeśli dotyczą pracowników fizycznych, trwa on do pół roku, a do trzech miesięcy dla pracowników biurowych. W tym czasie każda ze stron może wypowiedzieć umowę bez podania przyczyny.

Do podpisania umowy o pracę zawsze jest potrzebny numer identyfikacji podatkowej, który otrzymuje się w urzędzie skarbowym właściwym terytorialnie ze względu na miejsce zamieszkania we Włoszech.

Wynagrodzenie minimalne jest ustalone w układach zbiorowych pracy, a w praktyce jego wysokość zależy od określonej branży

. Niezmienne jest jedynie to, że za pracę w dni świąteczne otrzymuje się podwójną stawkę wynagrodzenia.

Tygodniowy czas pracy, z wyjątkiem niektórych, konkretnie wskazanych sektorów, wynosi 40 godzin. Natomiast w skali tygodnia liczba godzin, w których wykonujemy obowiązki zawodowe, nie może przekroczyć 48. Rocznie dopuszcza się 250 nadgodzin. Każdy zatrudniony ma prawo do 10-minutowej przerwy w czasie pracy. Praca w godzinach nocnych to ta, która jest wykonywana między godziną 24 a 5 rano.

Każdy ma również prawo do czterech tygodni płatnego urlopu wypoczynkowego w ciągu roku i prawo do urlopu chorobowego, ale o niezdolności do pracy musi poinformować swojego przedsiębiorcę już w pierwszym dniu nieobecności. Kobiecie przysługuje pięć miesięcy urlopu macierzyńskiego. Ojciec może go dostać tylko wtedy, gdy matka dziecka jest poważnie chora lub zmarła.

Podatek dochodowy płacony przez zatrudnionych na umowę o pracę jest progresywny, a jego stawki wahają się od 23 proc. do 43 proc.