Warunkiem reaktywowania stosunku pracy z mocy prawomocnego orzeczenia przywracającego pracownika do pracy lub zawartej w tej sprawie ugody między stronami jest zgłoszenie przez pracownika gotowości niezwłocznego podjęcia pracy w terminie wskazanym w art. 48 kodeksu pracy.
Podjęcie pracy w powyższym terminie skutkuje reaktywowaniem stosunku pracy, co oznacza, że osoba przywrócona do pracy podlegała ubezpieczeniom społecznym przez cały ten czas, w tym także w okresie od dnia ustania stosunku pracy w skutek bezskutecznego wypowiedzenia umowy o pracę do dnia przywrócenia pracownika do pracy.
Tym samym pracodawca jest zobowiązany zgłosić przywróconego pracownika do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego z kodem tytułu ubezpieczenia rozpoczynającym się cyframi 01 10 xx od dnia, od którego został on wyrejestrowany z tych ubezpieczeń oraz złożyć odpowiednie dokumenty rozliczeniowe. W imiennych raportach miesięcznych należy wskazać „0" jako podstawę wymiaru składek i kwoty składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne.
Wynagrodzenie należne za okres pozostawania bez pracy należy rozliczyć – jako stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne oraz po odpowiednim pomniejszeniu – na ubezpieczenie zdrowotne – za miesiąc, w którym pracownik otrzymał tę wypłatę lub miał ją postawioną do dyspozycji.
W odniesieniu do wypłaty świadczeń, w przypadku powstania niezdolności do pracy z powodu choroby np. w pierwszym miesiącu po przywróceniu do pracy, pracownik będzie miał prawo do świadczeń w razie choroby i macierzyństwa, tj. wynagrodzenia określonego w art. 92 kodeksu pracy, a następnie zasiłku chorobowego z ubezpieczenia społecznego.
