Był jednym z najciekawszych współczesnych pisarzy, „pomostem pomiędzy literaturą polską i białoruską, filozofem i mędrcem", jak mówi o nim profesor Jan Czykwin, przewodniczący Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża".
Urodził się 4 września 1936 roku w Krynkach. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1956 roku jako poeta na łamach białoruskiego miesięcznika „Niwa", a jako prozaik cztery lata później — zbiorem opowiadań, miniatur, opowieści i nowel „Zahony" (polski przekład pt. „Wielkie miasto Białystok" ukazał się w 1973 r.).
Był autorem ponad dwudziestu książek poetyckich i powieści, m.in. „Ściany" (1979), „Samosiej" (1981), „Trzecia pora" (1983), „Miniatures" (1984), „Białoruś, Białoruś" (eseje, 1985), „Terra Incognita: Białoruś" (1993), „Nasze tysiąc lat" (tom rozmów z Jerzym Chmielewskim, 2000), „Ojczystość. Białoruskie ślady i znaki" (zbiór esejów, 2001), „Domowe stulecie" (2008).
Najbliższym mu gatunkiem literackim były liryczne miniatury pisane prozą poetycką, nazwane przez krytyków „sokratkami". Jego utwory tłumaczono na wiele języków, a on sam przełożył na białoruski m.in. Tadeusza Różewicza i Edwarda Redlińskiego.
Był także dziennikarzem wydawanego w Białymstoku białoruskiego tygodnika „Niwa", współzałożycielem Białoruskiego Stowarzyszenia Literackiego „Białowieża", Białoruskiego Zjednoczenia Demokratycznego oraz opiekunem artystycznym białoruskiego zespołu rockowego R. F. Braha.
