Od paru lat wkroczenie wojsk izraelskich do palestyńskiej Strefy Gazy, kontrolowanej przez radykalny Hamas, nie było tak prawdopodobne jak teraz. Zapach poważnej wojny czuć w powietrzu.

– Przed chwilą odebrałem telefon. Mam być gotowy do powrotu do Izraela i powołania do armii. Byłem kiedyś spadochroniarzem – mówił wczoraj „Rz" Jonny Daniels, doradca izraelskiego Ministerstwa Obrony, przebywający obecnie w Polsce.

We wtorek podobne telefony odbierały dziesiątki tysięcy Izraelczyków. Jak podawały miejscowe media, powołano już 40 tysięcy rezerwistów.

– Decyzja o tym, czy dojdzie do lądowej operacji w Gazie, to kwestia dni – powiedział Daniels.

Na razie Izraelczycy atakują z powietrza. Wczoraj od północy do późnego popołudnia uderzyli w 150 celów w Strefie Gazy, określanych mianem terrorystycznych. Zginęło 13 Palestyńczyków, w tym siedmioro członków rodziny działacza Hamasu z drugiego co do wielkości miasta Chan Junis – pięć osób dorosłych i dwoje dzieci. To wszystko oficjalne dane cytowane przez portal The Times of Israel. Podobnie jak te o 130 rakietach odpalonych w tym samym czasie w kierunku południowego Izraela ze Strefy.

Jeżeli palestyńskie rakiety zaczną masowo spadać na środkowy Izrael, a w szczególności na Tel Awiw, położony ok. 60 km na północ od Strefy Gazy, to poważna wojna z udziałem wojsk lądowych będzie nieunikniona. (Ostatnia wojna z udziałem wojsk lądowych trwała tam od końca grudnia 2008 r. do 21 stycznia 2009 r.).

Wydaje się, że nie byłaby w niczyim interesie, ani Hamasu, którego przywódcy by jej raczej nie przetrwali, ani Izraela, któremu nie zależy na dobiciu Hamasu. Palestyńczycy jeszcze by się zradykalizowali, a bardziej zdestabilizowana Strefa stałaby się większym zagrożeniem.

Już poprzedniej nocy rozeszły się pogłoski o rakietach, które spadną na Tel Awiw. Nie spadły.

– Moja rodzina spędziła noc w schronie. Obawy są poważne, bo jedna czwarta kraju jest w zasięgu palestyńskich rakiet – opowiadał mi Jonny Daniels.

Emocje o niespotykanej od dawna sile wywołały porwania i zabójstwa nastolatków. Najpierw radykalni Arabowie zamordowali trzech uprowadzonych młodych Izraelczyków z osiedla żydowskiego na okupowanym Zachodnim Brzegu Jordanu, a potem, w odwecie, radykalni Żydzi spalili żywcem młodego Palestyńczyka uprowadzonego ze wschodniej Jerozolimy.

Dawno tak wielu Żydów nie wykrzykiwało hasła „Zabij Araba" i dawno tak wielu Palestyńczyków nie pałało taką żądzą zemsty. Ale potem pojawiła się potrzeba opamiętania. Wielu Izraelczyków przestraszyło się własnych radykałów, minister sprawiedliwości Cipi Liwni wspominała o groźnym żydowskim terroryzmie.