Instytut Wymiaru Sprawiedliwości prześledził, na ile sądy wspierają podsądnych występujących bez pełnomocników, w informowaniu o przysługujących im prawach. Przedmiot badania? Akta spraw z postępowań cywilnoprawnych. Zbadanych zostało blisko 150 akt spraw, a w nich około 500 pouczeń. Wynik badania oznacza, że w analizowanych sprawach pouczenia najczęściej są stosowane w nakazach zapłaty w krajowych postępowaniach nakazowych i upominawczych.
Sądy w tym wypadku najczęściej pouczały o zasadach wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym. Z kolei pouczenia występujące w sprawach z czynnikiem zagranicznym mają miejsce w analizowanych aktach spraw w postępowaniach w trybie europejskiego nakazu zapłaty (uproszczonego). Stosunkowo niewielka próba badania nie pozwala na miarodajne wskazanie sprecyzowanego „zapotrzebowania", jeśli chodzi o konkretne języki obce. Co do zasady sądy przywołują obowiązkowe pouczenia, zdarza się jednak brak takich pouczeń. Ta ostatnia niewłaściwa sytuacja odnosi się w szczególności do „stanu aktowego" – w aktach spraw nie są załączone doręczenia.
Czytaj więcej
Mają prawa jak każdy z nas, na wiele rzeczy muszą jednak szczególnie uważać.
Niezależnie od sposobu pouczenia, tzn., czy jest ono „sformułowane" przez sąd czy też jest bezpośrednim cytowaniem przepisów prawnych, mamy w zasadzie do czynienia z prostym przeniesieniem postanowień prawa formalnego. Stojąc na gruncie przyjętej w badaniu metody oraz kryteriów ocennych, można uznać za powszechną i ustaloną praktykę stosowania pouczeń nieczytelnych dla tzw. przeciętnego odbiorcy.
Taki wniosek ma swoje uzasadnienie także w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. W efekcie mamy do czynienia z powielanym szablonem zawierającym cytaty odpowiednich przepisów prawnych, który jest rozbudowany w mniejszym lub większym stopniu.