Pozwalają mu na to przepisy. Co prawda w ustawach podatkowych nie ma przepisu, który wyraźnie by na to zezwalał. Zastosowanie znajdą jednak ogólne zasady dotyczące rozliczania kosztów.
Zgodnie z nimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Kosztami będą zatem wydatki nie tylko bezpośrednio, ale i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Wydatki na zastępstwo procesowe jako koszty pośrednie związane z funkcjonowaniem firmy niewątpliwie wiążą się z prowadzoną działalnością gospodarczą. Można je zatem zaliczyć do kosztów podatkowych.
[srodtytul]Fiskus mówi tak...[/srodtytul]
Zgadzają się na to organy podatkowe. W wydawanych interpretacjach podkreślają jednak – o czym warto pamiętać – że ponoszone koszty trzeba oceniać pod względem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie niezbędności i rezultatu, jaki przyniosły w postaci konkretnych przychodów. [b]Zwróciła na to uwagę Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 10 kwietnia 2008 r. (ILPB3/423-82/08-2/DS). [/b]Podkreśliła, że wydatki muszą wskazywać na istnienie związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (oraz odpowiednio art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).
W sprawie, którą się zajmowała, izba stwierdziła, że „podjęte przez wierzyciela działania miały na celu zabezpieczenie źródła przychodów, jego ochronę przed negatywnymi skutkami wynikającymi z niewypłacalności dłużnika oraz dbałości o interesy spółki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż koszty zastępstwa procesowego poniesione przez wierzyciela stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ wypełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
