Problem
Powołując się na art. 62 ust. 1 ustawy o służbie cywilnej (dalej u.s.c.), potrzeby urzędu, utratę zaufania do urzędnika i napływ spraw do jednego z wydziałów, pracodawca przeniósł tę osobę na inne stanowisko w tym samym urzędzie, w tej samej miejscowości. Urzędnik uważa taką modyfikację stosunku pracy za nieuzasadnioną. Czy powody wskazane przez pracodawcę były wystarczające dla dokonania przeniesienia?
Co mówią przepisy
Zgodnie z art. 62 ust. 1 u.s.c. zasadą jest, że w sytuacji, gdy jest to uzasadnione potrzebami urzędu, dyrektor generalny urzędu może w każdym czasie przenieść urzędnika służby cywilnej na inne stanowisko w tym samym urzędzie w tej samej lub innej miejscowości, uwzględniając przygotowanie zawodowe urzędnika. Przeniesiony urzędnik zachowuje prawo do dotychczasowego wynagrodzenia, jeżeli jest ono wyższe od przysługującego na nowym stanowisku, przez okres 3 miesięcy następujących po miesiącu, w którym został przeniesiony na nowe stanowisko. Wysokość dodatku służby cywilnej pozostaje bez zmiany (art. 62 ust. 2 u.s.c.). W myśl art. 70 pkt 7 u.s.c. odmowa wykonania decyzji w sprawie przeniesienia, o którym mowa w art. 62 u.s.c., powoduje wygaśnięcie stosunku pracy urzędnika. ?
Anna Puszkarska, radca prawny
Przeniesienie muszą uzasadniać potrzeby urzędu. Poprzednio w orzecznictwie wyrażany był pogląd, że utrata zaufania do urzędnika wiąże się z jego osobą, a nie z potrzebami urzędu. Podnosi się jednak także, że utrata zaufania może dotyczyć tylko pracy urzędnika na określonym stanowisku, a w takim przypadku urząd powinien mieć możliwość jego przeniesienia. Napływ spraw do jednego z wydziałów uzasadnia ruchy kadrowe.
Utrata zaufania
W dotychczasowym orzecznictwie podkreślano, że przesłanką dopuszczalności przeniesienia urzędnika jest wystąpienie po stronie urzędu potrzeb rozumianych jako konieczność dokonania zmian personalnych na konkretnym stanowisku. Pracodawca powinien wykazać, że – bez uszczerbku dla jego interesów – nie jest możliwe dalsze zatrudnianie urzędnika na dotychczasowym stanowisku (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 23 października 1995 r., sygn. II SA 2205/95, LEX nr 25613).
Przy przeniesieniu konieczne jest uwzględnienie przygotowania zawodowego urzędnika. Chodzi tu o udokumentowane wykształcenie tej osoby i umiejętności zdobyte dzięki doświadczeniu zawodowemu (wyrok Sądu Najwyższego z 14 stycznia 2011 r., sygn. I PK 176/10, LEX nr 786363). Zwracano uwagę, że sąd bada zgodność z prawem przeniesienia urzędnika na inne stanowisko z punktu widzenia przesłanek i trybu dokonania tej czynności, nie wnikając w kwestie celowości takiego działania (wyrok NSA w Warszawie z 25 marca 1999 r., sygn. II SA 1680/98, LEX nr 46174).
