"Był sobie Luwr". Kolekcjonerskie żądze

Otwarty został 10 sierpnia 1793 roku, w pierwszą rocznicę upadku monarchii. Chodziło o to, by dzieła, które dotąd mogli oglądać tylko nieliczni – stały się własnością narodu. Ekspozycja składała się z 537 obrazów, a Luwr - Głównym Muzeum Sztuk Pięknych.

Wszystko jednak zaczęło się od słynnej „Mona Lisy”, która trafiła do królewskiej kolekcji prawie 500 lat temu. Po zwycięskiej bitwie pod Marignano król Franciszek I sprowadził do Francji 62-letniego wówczas Leonarda da Vinci, który zamieszkał w zamku Amboise sąsiadującym z królewską posiadłością. Niedomagający już wtedy artysta wciąż pracował nad trzema dziełami: „Świętą Anną”, „Świętym Janem Chrzcicielem” i „Giocondą”. Choć ocalało wiele dokumentów z tamtych czasów, to istnieją tylko poszlaki, że zostały zakupione przez Franciszka I i pewność - że to właśnie te trzy arcydzieła stały się zalążkiem królewskiej kolekcji. 200 lat później, za czasów Ludwika XIV – kolekcja była już imponująco rozbudowana. Choć król gustował przede wszystkim w rzeźbach, (kazał je rozmieszczać w ogrodach Wersalu) to nabył i wspaniałe obrazy Correggia, Caravaggia, Tycjana, a także ryciny takich mistrzów jak Durer czy Holbein.