Olsten zadebiutowała w 2002 roku w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie wyreżyserowała m.in. „Solo” Andrzeja Stasiuka, „Tlen” Iwana Wyrypajewa i „Przebitkę” Izabelli Wąsińskiej. Dla Teatru Słowackiego w Krakowie przygotowała wspólnie z Danielem Odiją sceniczną adaptację jego powieści „Tartak”.
Jej ostatnia realizacja w Teatrze Polskim we Wrocławiu, „Lincz” Yukio Mishimy, była mocno inspirowana filmami Davida Lyncha, ale i surrealistycznymi eksperymentami Bunuela i obrazami Magritte’a.
Spektakle przygotowywane przez reżyserkę nie ukrywają brutalności współczesnego świata, zawsze jednak dotyczą sytuacji człowieka postawionego wobec trudnych doświadczeń.
Dramat chorobliwej nienawiści i zazdrości, „zielonookiej bestii”, jak nazywa ją Szekspir, zaliczany jest do wielkiej trójki jego tragedii, razem z „Hamletem” i „Królem Lirem”.
Historia Maura Otella, który pod wpływem intryg adiutanta Jago morduje ukochaną żonę w szale zazdrości, skondensowana została do relacji między trójką głównych bohaterów. Porusza też rzadki u Szekspira problem wykluczenia ze społeczeństwa – oryginalnie w treści dramatu ze względu na rasę. Według Agnieszki Olsten może się on odnosić równie dobrze do dzisiejszych relacji międzyludzkich.
