"Wyobraź sobie, że mijasz stawik, w którym tonie 15 dzieci. Oczywiście możesz usiąść i zacząć rozmyślać, czy istnieje jakieś uniwersalne prawo moralne, które każe ci gówniarzom pomóc. Ale możesz też powiedzieć: Gdybym była na ich miejscu, to nie chciałabym utonąć - co w takim razie mogę dla nich zrobić? W praktyce, świat to taki solidnych rozmiarów stawik, w którym bez przerwy topią się dzieci. Miliardy ludzi cierpią z powodu głodu, chorób, przemocy, którym dałoby się zapobiec. To straszne, mówię sobie. Co mogłabym zrobić, żeby świat stał się lepszym miejscem? Co dzieci lubią najbardziej? Więc stoję na brzegu stawu i rozśmieszam je do łez, opowiadając o absurdzie życia. 'Lubię być zabijana' to jest stand-up, w którym radykalnie ośmieszam swój dotychczasowy wizerunek i wyruszam na poszukiwanie dobra i prawdy" - mówi Miranda Piano.
[b]Miranda Piano[/b] urodziła się w Gdańsku. W wieku 19 lat wyjechała do Anglii w poszukiwaniu lepszego świata. Wróciła po 8 latach. Jest aktorką, performerką, poetka, działaczka społeczną. Lubi, gdy mówi się o niej komediantka.
Wspięła się nago na Kolumnę Nelsona w imię solidarności z birmańskimi komikami uwięzionymi przez reżim wojskowy. Do zorganizowanej przez nią akcji charytatywnej think positHIV przyłączyli się między inny Bono, Ricky Gervais i Paris Hilton. Jest autorką programu Television Educatiff, w którym doradza kobietom, jak nie sprzeniewierzając się sobie, radzić sobie z rozterkami codzienności. Wystąpiła w filmie Up to the bottom Manuela R. Valdesa oraz Ustach pełnych kleju Matti'ego Vanhanena.
Miranda Piano jest lauretką Komety Halley’a dla objawienia dekady na Festiwalu Mindwarp Comedy. Jej debiutancki spektakl Windowlicker (Szybę liżę) feminizujący magazyn TITSUP określił jako "najbardziej męski spektakl kobiecy od czasu expose’ Margaret Thatcher".
Jej spotkanie z brytyjskim pisarzem Tiborem Fischerem zaowocowało tekstem, który stał się zaczynem jej najnowszego show pt. "Lubię być zabijana".
