Nasza Klasa w Sztokholmie

Organizatorem jest Instytut Polski w Sztokholmie oraz Teater Galeasen.

„Nasza klasa" Tadeusza Słobodzianka w reżyserii Natalie Ringler w sztokholmskim Teater Galeasen zdobyła uznanie recenzentów i publiczności.

Już po kilku dniach po premierze wyprzedano z góry wszystkie bilety na wszystkie spektakle. Przestawienie jest grane od 27 września do 2 grudnia. Teatr organizuje dodatkowe pokazy, tworzone są listy rezerwowe. Podjęto również decyzję o przebudowie widowni, aby zmieścić więcej osób.

- Galeasen, niewielki teatr niezależny, aczkolwiek bardzo znaczący na teatralnej mapie Szwecji,  przeżywał podobne oblężenie ostatni raz w roku 2004, gdy po dwóch tygodniach grania „Dramatów Księżniczek", Elfriede Jelinek otrzymała Nagrodę Nobla - wspomina dyrektor teatru, Sophia Artin.

Temat „Naszej klasy" odegrał pojawił się również podczas głośnej debaty na łamach dziennika  Svenska Dagbladet na temat kontrowersyjnych zmian w przepisach o ubieganiu się o dotacje z Urzędu Miasta przez sztokholmskie teatry niezależne. Sophia Artin opisała w artykule jak nowe przepisy uniemożliwiają przedłużenie okresu grania „Naszej Klasy", którą z powodzeniem można by pokazywać jeszcze całą wiosnę 2014.

Recenzje zgodnie zachęcały do obejrzenia sztuki Słobodzianka:

„Nasza klasa" jest trzygodzinną wędrówką po piekle (...) Sztuką nieprzerwanie angażującą, świetnie graną, sztuką, którą każdy powinien zobaczyć." Lars Ring, Svenska Dagbladet

„ Sztuka, której się nie zapomni. (...) Myślę, że sztukę Słobodzianka należy odczytywać nie jako dokument, lecz jako modlitwę. Każda klasa we wszystkich szwedzkich szkołach powinna ją zobaczyć." Leif Zern, Dagens Nyheter

„ (...) sztuka wchodzi prosto w szwedzką współczesność, w której dyskryminacja ze względu na przynależność do różnych grup jest teraz tak obecna, a strach przed tym, co obce rośnie w siłę." Stefan Eklund, Borås Tidning

"Wychodzę z teatru wstrząśnięta. W wiadomościach zdają relację z kolejnych wyborów uwieńczonych zwycięstwem ekstremalnej prawicy, tym razem w Austrii. Mamy bardzo krótką pamięć." Anna Håkansson, Expressen

" (...) siedzimy na widowni jak na skraju największej czarnej dziury historii. Dziury, która nadal grawituje i sprawia, że „Nasza klasa" jest niedzowna." Maria Edström, Kulturnytt, Szwedzkie Radio P1