Miedziński: Europa dla silnych

Suchej nitki nie zostawił poseł Marcin Święcicki, w artykule „Pisowska wizja UE" („Rzeczpospolita", 28 lutego 2019 r.), na stanowisku formacji rządzącej w kwestii przyszłości Unii Europejskiej, zaprezentowanym przez ministra Jacka Czaputowicza. Szkoda tylko, że polemizował on nie tyle z poglądami PIS, ile ze sporządzoną przez siebie ich karykaturą.

Przedstawione przez ministra Jacka Czaputowicza stanowisko w sprawie przyszłości UE sprowadzić można do prostego stwierdzenia: Jesteśmy za Unią silną potencjałem państw członkowskich, wzmocnionym synergią płynącą z unijnej współpracy. W polemice z tym poglądem poseł Marcin Święcicki sięga do historii sprzed stulecia, wskazując, jako ważki argument przeciwko budowaniu Europy w oparciu o państwa narodowe, na fiasko koncepcji współpracy między państwami opartej na założonej po I wojnie światowej Lidze Narodów.

Przykro, że sięgająca tak głęboko w przeszłość pamięć posła Marcina Święcickiego jest zarazem taka krótka. Trudno przecież nie zauważyć jego całkowitej amnezji w kwestii tego, że przez ostatnie ponad 70 lat w Europie panuje względny pokój. A przecież trwa on właśnie dzięki współpracy między suwerennymi państwami, prowadzonej w ramach NATO.

Jako obszary dalszej koncentracji władzy na poziomie UE poseł Marcin Święcicki wymienia sprawy bezpieczeństwa, obronności, walki z terroryzmem, migracji i klimatu. Nie są to bynajmniej jego propozycje autorskie. Zaczerpnął je po prostu z „Białej księgi w sprawie przyszłości Europy" zaprezentowanej dwa lata temu przez przewodniczącego KE. Niestety, poseł Marcin Święcicki nie potrudził się, aby rozważyć je z punktu widzenia interesów Polski. Zróbmy to więc za niego, z konieczności pobieżnie.

Ograniczone możliwości

I tak, cóż więcej niż do tej pory w sprawie klimatu może zdziałać UE w formacie federalnym? Chyba niewiele. Przecież żaden region świata w tym zakresie nie postawił poprzeczki wyżej aniżeli UE.

Zapytajmy więc: Czy federalizacja mogłaby przyśpieszyć wzrost gospodarczy? Martwi nas bowiem, że dziś Unia Europejska jest regionem świata o najwolniejszym wzroście. Odpowiedź brzmi: Nic podobnego. Towarzysząca federalizacji dalsza harmonizacja polityk gospodarczych, będąca w istocie formą protekcjonizmu, doprowadzi do jeszcze większego skostnienia gospodarki unijnej.

A może polityka migracyjna? Nic z tego. Prób narzucania jej krajom członkowskim już doświadczyliśmy!

Jeżeli nie, to może obronność? Uchowaj Boże! Lektura „Reflection Paper on The Future of European Defence", dokumentu unijnego z czerwca 2017 roku, uzupełniającego „Białą księgę" w zakresie wątków dotyczących bezpieczeństwa i obronności, wskazuje, że jego autorom nie udało się znaleźć jakiegokolwiek obszaru, w którym warunkiem koniecznym, albo chociażby zapewniającym większą efektywność niż inne formy współpracy, byłaby federalizacja.

Lata świetlne jesteśmy oddaleni także od wspólnej polityki obronnej w ramach UE. Prezydent Emmanuel Macron jako potencjalnych przeciwników Europy nonszalancko wskazuje Chiny, Rosję oraz, nomen omen, Stany Zjednoczone! Pytań o mobilność potencjalnych unijnych sił zbrojnych i ich zdolność do szybkiego reagowania aż strach stawiać.

Trudno uwolnić się od wrażenia, że za postulatami współpracy w zakresie obrony kryje się całkiem przyziemny zamiar objęcia sektorów zbrojeniowych krajów członkowskich, jednego z ostatnich segmentów gospodarek krajowych kontrolowanych przez państwa narodowe, coraz bardziej złowieszczo kojarzącą się unijną „harmonizacją", prowadzącą w praktyce do zdominowania ich przez kilku obecnych potentatów europejskich w dziedzinie uzbrojenia.

Przewaga najsilniejszych

Na stwierdzenie ministra Jacka Czaputowicza, że poważnym zagrożeniem dla przyszłości Europy jest deficyt demokracji, oburzony poseł Marcin Święcicki odpowiada: Przeciwnie, demokracja unijna kwitnie, mamy przecież Parlament Europejski! Tyle że PE jest w istocie instytucją fasadową, powoływaną w dodatku jedynie przez 20 proc. wyborców uprawnionych do głosowania.