Rzeczpospolita: Ma pan wieloletnie, ogromne doświadczenie w komunikowaniu Unii Europejskiej. Kampania informacyjna i promocyjna przed wyborami do Parlamentu Europejskiego rok temu uważana była powszechnie za wielki sukces. Jak komunikować w czasach kryzysu?
To nie jest normalna komunikacja, bo tym razem mówimy cały czas o kryzysie. Około 90 proc. naszej komunikacji dotyczy walki z koronawirusem i nie tego, co robi sam Parlament, ale tego, co robi cała UE. Wspomniała pani o ostatniej kampanii, więc tu porównanie. Wtedy zdecydowaliśmy, że informujemy i promujemy Unię, a nie jedną instytucję – Parlament. Teraz przyjęliśmy to samo podejście i wszystko, co robimy, czy to w mediach społecznościowych, czy w różnego rodzaju akcjach partnerskich, kręci się wokół Unii, wokół Europy. I jeśli mieszkańcy UE są zawiedzeni, że Unia nie robi tyle, ile by oczekiwali, to wyjaśniamy dlaczego. Czasem jest to po prostu coś, na co nie mamy wpływu i czego nie mamy prawa robić. Czasem wyjaśniamy po prostu, jak działa Unia. Bo Unia to instytucje w Brukseli, które są mniej lub bardziej federalne, mają swój sposób działania i zawsze są tego efekty. Ale Unia to też spotkania przywódców w formie Rady Europejskiej i jeśli tam nawet jedno państwo zgłasza weto, to cała inicjatywa jest zablokowana. Ostatnia Rada Europejska, przeprowadzona w formie wideokonferencji, była dla wielu ludzi rozczarowująca. To jest rola dla nas do komunikowania, że to nie jest efekt Unii. Wręcz przeciwnie. w tym konkretnym wypadku to efekt zbyt małych kompetencji Unii, bo pewne pomysły mogą być zablokowane przez jedno państwo. Trudno to wszystko wytłumaczyć ludziom, którzy teraz martwią się głównie o swoje zdrowie czy wiele innych praktycznych aspektów życia.
