Komu w Egipcie przeszkadza krzyż

Jerzy Haszczyński z Kairu

Kobieta, chrześcijanka, niewątpliwie niezamężna, nie tylko nie wsiadła do przedziału dla pań, ale jeszcze uśmiechnięta rozmawia z cudzoziemcem – to się wielu muzułmanom nie podoba.

- Ja się nie boję. To oni mają problem, jeżeli im przeszkadza krzyż – mówi Mona, drobna 34-latka, która wykonuje prace pomocnicze w kilku kościołach koptyjskich w stolicy Egiptu. Są tu widoczne. Miejscowi chrześcijanie, Koptowie, stanowią według różnych szacunków od 10 do kilkunastu procent mieszkańców tego najludniejszego i najważniejszego arabskiego kraju.

Post Apostołów

Przez kilka dni miejscowych muzułmanów i chrześcijan połączył post. Muzułmanie rozpoczęli w środę święty miesiąc ramadan, w którym od świtu do nocy wstrzymują się całkowicie od jedzenia i picia.

A Koptowie kończą dziś jeden z wielu praktykowanych przez nich postów – post Apostołów.

Więcej informacji na Facebooku autora

Ma różną długość od dwóch do sześciu tygodni, bo zaczyna się od dnia po ruchomym święcie (Zielonych Świątkach), a kończy w dniu Świętych Piotra i Pawła (według koptyjskiego kalendarza wypada w dniu, któremu u nas odpowiada 12 lipca).

- W tym roku pościliśmy 18 dni. Wstrzymywaliśmy się od jedzenia mięsa – mówi zakonnica Mona.

Papież wspiera armię

Krzyż przeszkadza zwłaszcza radykalnym muzułmanom. A niektórych skłania do przemocy.

Egipt od początku miesiąca jest na skraju wojny domowej między zwolennikami i przeciwnikami odsuniętego od władzy islamistycznego prezydenta Mohameda Mursiego.

A w tym konflikcie chrześcijanie jednoznacznie poparli armię, która obaliła rządy Bractwa Muzułmańskiego.

Koptyjski papież Tawadros II wraz z szejkiem Al-Azharu, największym autorytetem sunnitów (raczej umiarkowanych, bo Bractwo też jest sunnickie), stanął obok dowódcy wojska generała Sisiego.

Zobacz chrześcijańskie oblicze Egiptu

Od tej pory zginęło w Egipcie kilku Koptów i spłonęło kilka kościołów.

Najszerszym echem rozeszło się zastrzelenie księdza koptyjskiego Miny Abuda Szarwina. Doszło do tego 6 lipca w Al-Arisz na północnym Synaju, gdzie zbrojne grupy skrajnych fundamentalistów są szczególnie aktywne, atakują też wojsko.

W Górnym Egipcie, w okolicach Luksoru, w czasie antychrześcijańskich zamieszek, połączonych z rabowaniem sklepów prowadzonych przez Koptów i ich domów zginęło dziewięć osób – podał amerykański portal monitorujący prześladowania wyznawców Chrystusa. Do podpalenia chrześcijańskich domów miały zachęcać wymalowywane na nich przez fundamentalistów krzyżyki.

Pierwszy atak

Koptowie nigdy nie mieli spokojnego życia, przed rewolucją, która w początkach 2011 roku obaliła dyktatora Hosniego Mubaraka, stawali się celem ataków terrorystycznych. Także w czasie nabożeństw (jak w Nowy Rok 2011, gdy w kościele w Aleksandrii zginęło 21 wiernych, a około stu zostało rannych).

Ale gdy rok po rewolucji całą władzę mieli w rękach islamiści z Bractwa Muzułmańskiego, nastroje chrześcijan stały się złe jak nigdy. Zapowiadała się masowa emigracja przedstawicieli największej wspólnoty chrześcijańskiej na Bliskim Wschodzie.

Symbolem antychrześcijańskich zmian w Egipcie były wydarzenia z kwietnia. Po kilkudniowych zamieszkach (te nie były niczym nowym) muzułmańska radykalna młodzież zaatakowała najważniejszych kościół w kraju – katedrę koptyjskiego Kościoła ortodoksyjnego.

- Stało się to po raz pierwszy po raz pierwszy w liczącej 2000 lat historii egipskiego chrześcijaństwa – mówił wówczas zwierznik Kościoła – papież Tawadros II. Na dodatek kilku policjantów wdarło się za mury otaczające katedrę św. Marka, a wcześniej funkcjonariusze państwa rządzonego przez Bractwo dołączyli się młodych muzułmanów rzucających kamieniami w Koptów.

Zamknięta brama

Zakonnicę Monę spotkałem w koptyjskim Starym Kairze, w niewielkim, ale za to prawdopodobnie najstarszym tu kościele świętych Sergiusza i Bachusa, znanym z tego, że jest tam studnia, z której korzystać miała Święta Rodzina.

Zaproponowała pomoc w dotarciu do katedry św. Marka, która znajduje się po tej samej stronie Nilu, ale niemal na drugim, północnym, końcu miasta. Razem z nami wyruszyła znajoma, nauczycielka Hoda. Bez ich wsparcia na teren otaczający katedrę nie udałoby się dostać. Wyjątkiem jest czas, gdy odprawiane są msze święte.