Nagrania są odtwarzane w rzeczywistych godzinach błyskawicznego, sfingowanego procesu premiera Imre Nagya, który rozpoczął się 9 czerwca 1958 roku o 9.30 rano i zakończył w niedzielę 15 czerwca o godzinie 18.00 wydaniem wyroku śmierci.
Nagya powieszono w nocy z 15 na 16 czerwca wraz z dwoma innymi politykami: Palem Maleterem i Miklosem Gimesem. Jego ciało z rękami skrępowanymi drutem kolczastym wrzucono do skrzyni twarzą do ziemi, by utrudnić identyfikację, i zakopano na śmietniku z odpadkami pod więziennym murem.
Nagrania magnetofonowe, do 1990 roku ściśle tajne, są sensacją. Wszystkie archiwalne filmy z udziałem Imre Nagya zostały spalone na rozkaz Janosa Kadara – późniejszego przywódcy komunistycznych Węgier. Zniszczono również więzienne zapiski premiera. Komunistyczna propaganda przedstawiała Nagya jako człowieka chwiejnego, tchórzliwego i histerycznego.
Imre Nagy (1896 – 1958) został premierem po wybuchu rewolucji węgierskiej 24 października 1956 roku. Przez dziesięć dni zdołał wynegocjować zawieszenie broni z Moskwą. Rozwiązał osławioną bezpiekę (AVH), przywrócił system wielopartyjny, zaoferował amnestię uczestnikom rewolucji.
Kiedy ambasadorowi ZSRR w Budapeszcie Jurijowi Andropowowi udało się stworzyć nową ekipę Kadara popierającą interwencję wojsk radzieckich, los rządu Nagya został przesądzony. Kiedy zorientował się, że został oszukany, zaapelował o pomoc do państw zachodnich, ogłosił neutralność Węgier i wystąpienie z Układu Warszawskiego. Po interwencji Armii Radzieckiej 4 listopada 1956 roku usiłował schronić się w ambasadzie jugosłowiańskiej, ale podczas przejazdu ulicami Budapesztu 22 listopada został podstępnie aresztowany. Został wywieziony rosyjskim samolotem do Rumunii.
