Nie wysyłamy okrętu. Polska na marginesie imigracyjnej debaty

W debacie o kryzysie migracyjnym, która wybuchła po zatonięciu 800 Afrykanów na Morzu Śródziemnym miesiąc temu, Polska gra rolę drugoplanową. Krajom Południa zarzucamy brak zainteresowania losem Ukraińców w obliczu inwazji Rosji, a nie angażujemy się w akcję zarządzania kryzysem na Morzu Śródziemnym. W najlepszym wypadku siedzimy cicho, w najgorszym - jesteśmy przeciw europejskiej solidarności.

Tak było na połączonym spotkaniu ministrów obrony i szefów dyplomacji UE. Debata dotyczyła przede wszystkim unijnej akcji wojskowej, której celem jest walka z gangami przemytników przewożącymi w rozklekotanych łodziach imigrantów z Afryki. W praktyce nawet nie przewożącymi, ale wsadzającymi chętnych na zatłoczony pokład i wypychającymi ich na środek morza.

Ci szczęśliwi (ich jest większość) zostają wyłowieni przez włoskie jednostki straży przybrzeżnej, kursujące w tej okolicy statki handlowe, czy też patrole unijnej służby granicznej Frontex. Ci nieszczęśliwi toną, gdy przeciążona łódź przechyli się niebezpiecznie, a w pobliżu nie ma akurat żadnego statku spieszącego na pomoc. Obrazki z miejsc katastrofy skłoniły UE do zajęcia się kryzysem na poważnie. Na początek ma zostać zorganizowana misja wojskowa pod dowództwem Włoch, ale z udziałem również Wielkiej Brytanii, Francji i Hiszpanii, która ma walczyć ze śmiertelnym biznesem: ścigać tych, którzy wyprawiają łodzie z Libii do Europy.