Dotychczasowe przepisy nie określały zasad ani warunków użycia broni, innego uzbrojenia lub środków przymusu bezpośredniego przez żołnierzy pełniących służbę poza granicami państwa. Chodzi o wojskowych wysłanych w celu udziału w konflikcie zbrojnym lub dla wzmocnienia sił państwa albo państw sojuszniczych, w misji pokojowej, w akcji zapobieżenia aktom terroryzmu lub ich skutkom.
Do tej pory jedyną podstawą prawną regulującą zasady i warunki użycia siły przez żołnierzy poza granicami państwa były ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz akty normatywne wydane przez organy organizacji międzynarodowych, którym jednostki wojskowe zostały podporządkowane na czas operacji. Brak tych zasad w polskim prawie istotnie ograniczał poczucie bezpieczeństwa prawnego żołnierzy.
Aby to zmienić, 29 października została uchwalona nowelizacja ustaw o powszechnym obowiązku obrony oraz o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych RP poza granicami państwa.
Zgodnie z nowymi przepisami żołnierze będą mogli używać broni w celu odparcia ataku na życie, zdrowie, wolność, ale także w celu wyprzedzenia ataku. Szef MON dla każdej operacji zagranicznej wydawać będzie osobne zarządzenie dotyczące zasad użycia broni czy środków przymusu bezpośredniego oraz sposobu dokumentowania i meldowania zastosowania tych środków.
[srodtytul]Podstawa prawna: [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=403689]ustawa nowelizująca z 29 października 2010 r., Dz.U. nr 240, poz. 1601[/link][/srodtytul]
