W myśl ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej prawo do trzynastki w pełnej wysokości przysługuje po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Nie oznacza to jednak, że zatrudnieni z krótszym stażem pracy nie mogą liczyć na dodatkowy zastrzyk finansowy. Trzynastkę otrzyma bowiem także pracownik, który przepracował co najmniej sześć miesięcy. W takim jednak przypadku jest ona liczona proporcjonalnie do okresu przepracowanego.
Ustalając minimalny staż gwarantujący otrzymanie dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należy uwzględniać czas efektywnie przepracowany. Nie chodzi więc o pozostawanie w stosunku pracy, ale o faktyczne wykonywanie obowiązków. Przykładowo wliczeniu do sześciomiesięcznego okresu przepracowanego w danym roku kalendarzowym, wymaganego do nabycia prawa do trzynastki, nie podlegają okresy pobierania przez pracownika niezdolnego do pracy z powodu choroby wynagrodzenia i zasiłku chorobowego. Bierze się zatem pod uwagę staż wypracowany u tego samego pracodawcy, ale nie musi być on ciągły. Nie ma znaczenia rodzaj umowy o pracę.
Jest zasada i są wyjątki
Od konieczności przepracowania co najmniej sześciu miesięcy u danego pracodawcy w roku kalendarzowym jako warunku nabycia prawa do trzynastki są wyjątki. Sąd Najwyższy w wyroku z 18 października 2011 r. (I PK 263/10, LEX nr 1001281) podkreślił, że wyliczenie wymienionych w art. 2 ust. 3 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej przypadków, w których przepracowanie co najmniej sześciu miesięcy nie jest wymagane, ma charakter wyczerpujący. Ze spełnienia tego warunku zwolnione są m.in. osoby korzystające z urlopów:
Taka regulacja jest konsekwencją wyroku Trybunał Konstytucyjny z 9 lipca 2012 r. (sygn. akt P 59/11; DzU z 2012 r., poz. 819). TK uznał, że art. 2 ust. 3 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej w zakresie, w jakim pomijał okres urlopu macierzyńskiego jako umożliwiający nabycie prawa do dodatkowego wynagrodzenia rocznego w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego, w sytuacji nieprzepracowania w ciągu całego roku kalendarzowego faktycznie sześciu miesięcy, jest niezgodny z konstytucją.
Na podstawie dwóch nowelizacji wspomnianej ustawy, które weszły w życie 29 i 17 czerwca 2013 r., zatrudniony, który w danym roku kalendarzowym przebywał na podstawowym lub dodatkowym urlopie macierzyńskim, podstawowym lub dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, na urlopie ojcowskim bądź rodzicielskim, nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia za ten rok bez względu na przepracowanie lub nie co najmniej sześć miesięcy w danym roku kalendarzowym.