Jednostki samorządu terytorialnego mogą tworzyć lokalne i regionalne programy wyrównywania szans edukacyjnych oraz wspierania edukacji uzdolnionych dzieci i młodzieży. Zezwala im na to ustawa o systemie oświaty (art. 90t ust. 1). Natomiast zgodnie z art. 90t ust. 4 tej ustawy w przypadku przyjęcia tych programów, rada (sejmik) określa w uchwale szczegółowe warunki udzielania pomocy dzieciom i młodzieży, formy i zakres tej pomocy (np. stypendia) oraz tryb postępowania w tych sprawach.
Konieczne dwie uchwały
- Wykładnia gramatyczna przepisów ustawy o systemie oświaty prowadzi do wniosku, że lokalny prawodawca jest uprawniony do stanowienia dwóch uchwał – wyjaśnia Teresa Kaczmarek, dyrektor Wydziału Nadzoru i Kontroli Lubuskiego Urzędu Wojewódzkiego. – Różnią się one przede wszystkim zakresem regulacji, a także charakterem norm prawnych w nich wyrażonych – dodaje.
Mianowicie akt wydany na podstawie art. 90t ust. 1 ustawy o systemie oświaty stanowiący program wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży, czy też wspierania edukacji uczniów uzdolnionych, jest aktem prawa wewnętrznego. Oznacza to, że wyznacza jedynie ogólne kierunki działań w zakresie przedmiotowym programu. Z kolei uchwała podjęta na podstawie art. 90t ust. 4 ustawy o systemie oświaty określa formy, tryb i zasady udzielania pomocy w ramach wspomnianych programów i jest aktem powszechnie obowiązującym (prawo miejscowe).
Pomimo różnic jakie zachodzą pomiędzy omawianymi uchwałami muszą być one ze sobą powiązane treściowo, w ten sposób, aby uchwała będąca aktem prawa miejscowego była szczególnym dopełnieniem ogólnych kierunków pomocy edukacyjnej określonej w programach.
Ważna kolejność
Wskazane powiązania treściowe i odmienności determinują porządek procedowania nad tymi uchwałami. – W pierwszej kolejności powinna zostać podjęta uchwała w sprawie programu wyrównywania szans edukacyjnych, czy też wspierania edukacji uzdolnionych dzieci i młodzieży – wyjaśnia Teresa Kaczmarek.
