Koniec mianowania coraz bliżej

Uchwalona 21 listopada 2008 r. [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=292862]ustawa o pracownikach samorządowych (DzU nr 223, poz. 1458 ze zm.)[/link] nie przewiduje mianowania jako podstawy nawiązania stosunku pracy z pracownikiem samorządowym. Nie oznacza to jednak, że mianowani zniknęli z urzędów i starostw w dniu wejścia jej przepisów w życie.

Ustawodawca przewidział bowiem dla nich okres przejściowy, który kończy się 1 stycznia 2012 r. Z tym dniem – jak wynika z treści art. 54 omawianej ustawy – stosunek pracy osób zatrudnionych na podstawie mianowania przekształci się w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

[srodtytul]Wynagrodzenie po staremu[/srodtytul]

Przepisy przejściowe zawarte w ustawie o pracownikach samorządowych określają również, jakie regulacje prawne należy do mianowanych stosować, skoro nowa ustawa takiej kategorii zatrudnionych nie przewiduje. Generalnie do 31 grudnia 2011 r. stosuje się do nich przepisy uchwalone 21 listopada 2008 r., ale z wyjątkami.

Nadal bowiem do tej grupy zawodowej stosuje się stare przepisy płacowe zawarte w dwóch [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178708]rozporządzeniach z 2 sierpnia 2005 r.: w sprawie zasad wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędach gmin, starostwach powiatowych i urzędach marszałkowskich (DzU nr 146, poz. 1223)[/link] oraz [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178707]w sprawie zasad wynagradzania pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego (DzU nr 146, poz. 1222)[/link].

To zgodnie z zawartymi w tych rozporządzeniach regułami ustala się wynagrodzenie zasadnicze samorządowych pracowników mianowanych, przysługujące im dodatki do wynagrodzeń oraz wypłaca należne im nagrody, m.in. jubileuszowe.

[srodtytul]Różnie jest więcej[/srodtytul]

Obowiązująca ustawa o pracownikach samorządowych określa bowiem w art. 55 szczególne zasady rozwiązywania stosunku pracy z samorządowymi pracownikami mianowanymi, które mogą być stosowane do 31 grudnia 2011 r.

Jak wynika z treści ust. 1 tego artykułu, pracodawca może się rozstać z mianowanym tylko w określonych przypadkach, mianowicie w razie: likwidacji lub reorganizacji zatrudniającej go jednostki, niezawinionej utraty uprawnień do zajmowania określonego stanowiska, stwierdzenia przez lekarza orzecznika ZUS trwałej niezdolności do pracy, nabycia praw do emerytury lub renty, utraty nieposzlakowanej opinii. W wymienionych sytuacjach rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym następuje z zachowaniem trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia.

Dodatkowo, jeżeli wypowiedzenie było skutkiem reorganizacji zakładu pracy albo niezawinionej utraty uprawnień przez mianowanego, w okresie od ustania zatrudnienia takiego pracownika do czasu, aż podejmie nową pracę (lub działalność gospodarczą), wypłaca mu się świadczenie pieniężne obliczane według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Świadczenie to jest wypłacane maksymalnie przez sześć miesięcy.

Nie przysługuje pracownikowi samorządowemu mianowanemu, który nabył prawo do emerytury. Natomiast jeżeli jego wypłata zbiega się z okresem, w którym mianowany pobiera zasiłek chorobowy albo macierzyński, to wysokość tego świadczenia ulega odpowiedniemu obniżeniu.

[srodtytul]Można bez wypowiedzenia[/srodtytul]

Jak wynika z treści art. 55 ust. 5 ustawy z 21 listopada 2008 r., rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem samorządowym mianowanym bez wypowiedzenia może nastąpić przede wszystkim z winy pracownika.

Ma to miejsce w przypadku: popełnienia przez pracownika w czasie trwania stosunku pracy przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie, jeżeli przestępstwo jest oczywiste lub zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem; zawinionej przez pracownika samorządowego mianowanego utraty uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku; ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.

Ponadto bez wypowiedzenia można rozwiązać stosunek pracy z mianowanym w razie jego nieobecności w pracy z powodu choroby trwającej dłużej niż rok, a także w razie usprawiedliwionej nieobecności w pracy z innych przyczyn – po upływie okresów przewidzianych w art. 53 § 1 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy[/link].

Ustawa przewiduje również sytuacje, w których stosunek pracy mianowanego wygasa. Ma to miejsce w przypadku prawomocnego orzeczenia utraty praw publicznych, jak również prawomocnego skazania za popełnienie umyślnego przestępstwa, w tym skarbowego.

[ramka][b]Uwaga [/b]