W Narodowym Spisie Powszechnym 2011 osoby bezdomne bez stałego miejsca pobytu zostały spisane w dwóch odrębnych badaniach. Wyróżniono dwie kategorie osób bezdomnych.
Pierwszą stanowią bezdomni bez dachu nad głową. Do kategorii tej należą przede wszystkim osoby, które wieczór i noc spędzają poza jakąkolwiek instytucją funkcjonującą całodobowo.
Miejsca przebywania tych osób to: dworce kolejowe i autobusowe oraz ich okolice, kanały i węzły ciepłownicze, ulice, plaże, bunkry, lasy i parki, miejsca na cmentarzach, centra handlowe, parkingi, opuszczone samochody, przyczepy kempingowe, klatki schodowe, zsypy, piwnice, strychy, śmietniki, ziemianki, wagony i bocznice kolejowe, ogrzewalnie.
Osoby te spisywane były przez rachmistrzów spisowych, w ściśle określonym czasie, w miejscach wcześniej rozpoznanych przez gminne biura spisowe we współpracy z ośrodkami pomocy społecznej, strażą miejską i innymi organizacjami zajmującymi się osobami bezdomnymi.
Bezdomni drugiej kategorii to osoby bez stałego miejsca zamieszkania, które często przemieszczają się pomiędzy różnymi obiektami zbiorowego zakwaterowania takimi, jak schroniska, noclegownie i instytucje dla bezdomnych. Osoby te spisane zostały według zasad przygotowanych dla obiektów zbiorowego zakwaterowania z wykorzystaniem aplikacji internetowej.