Sędziowie Dawid Miąsik, Romualda Spyt i Karol Weitz pytają TSUE czy w sytuacji, w której prawo polskie przewiduje, że sędzia sądu ostatniej instancji - Sądu Najwyższego, na mocy decyzji pierwszej prezes SN może bez swojej zgody zostać wyznaczony do orzekania na określony czas w roku z jednej Izby tego sądu, w której zgodnie ze swoim przygotowaniem i kompetencjami zwykle orzeka, do innej Izby do rozpoznawania innego rodzaju spraw niż te, którymi się zajmował. Czy art. 19 ust. 1 drugi akapit TUE w związku z art. 47 KPP należy interpretować tak, że wymaga on, aby sędziemu wyznaczonemu do orzekania celem ochrony jego niezawisłości i niezależności przysługiwał od tej decyzji skuteczny środek odwoławczy do niezawisłego i bezstronnego sądu?