To ważny, choć niełatwy w oglądaniu dokument. Zbudowany z wyszperanych w archiwach fotografii, okazjonalnych druków, rękopisów, listów i pamiątek. Ekspozycja wizualnie niezbyt atrakcyjna, raczej do czytania niż oglądania, a także, wbrew panującym dziś modom, przygotowana bez udziału scenografa. Dzięki temu jednak o czasach Fluxusu przypomina istotną prawdę – ruch ten zakwestionował ważność samego dzieła sztuki, zminimalizował znaczenie przedmiotu i wyniósł na piedestał osobowość artysty. Oglądając „Fluxus East”, próżno więc szukać gotowych arcydzieł – znajdziemy najwyżej ślady, niewyraźne taśmy, energię zatrzymaną w obrazach.
Rewolucja Fluxusu była jednym z najciekawszych zjawisk w sztuce ubiegłego wieku. Wbijanie gwoździ w klawiaturę fortepianu, widowiskowe niszczenie skrzypiec, prowokacje erotyczno-polityczne, wybuchy sałaty, koncerty na ciszę, darty papier i wypluwane jabłka – wydarzenia niegdyś oburzające stały się klasyką, przypominaną dziś przez muzea.
Wystawa w krakowskim Bunkrze Sztuki po raz pierwszy wskazuje na akcje Fluxusu podejmowane na terenie Europy Środkowo-Wschodniej. W politycznej rzeczywistości lat 60. i 70. anarchizujące i skandalizujące często działania artystów wywoływały u władz konsternację i podejrzliwość. – Na zachodzie Europy artyści byli najwyżej ośmieszani przed media – opowiada kuratorka wystawy Petra Stegmann. – Tymczasem na wschodzie Czech Milan Knížák czy Węgier Tamas St. Auby za swoje działania trafiali do więzienia. Mimo że akcje Fluxusu realizowane były bez związków z polityką.
Inicjatorem, a potem samozwańczym przewodniczącym Fluxusu był mieszkający od 1947 r. w USA litewski wizjoner George Maciunas. Działał głównie w Stanach, ale idee Fluxusu pragnął krzewić również w Europie. W 1962 roku napisał nawet list do Nikity Chruszczowa. Twierdził, że Fluxus powstał, by stworzyć wspólnotę pomiędzy artystami a społeczeństwem Związku Radzieckiego. Chruszczow jednak na list Maciunasa nie odpowiedział, a szalone plany, w tym seria koncertów Fluxusu na stacjach kolei transsyberyjskiej, pozostały w sferze utopii.
Wystawa jest częścią projektu, który został zainaugurowany w 2007 r. w Berlinie
