Stanisław Szczuka
W 1956 roku prowadził sprawę rehabilitacji członków kierownictwa Polskiego Państwa Podziemnego skazanych w procesach stalinowskich. Był obrońcą studentów po wydarzeniach marcowych w 1968 roku. Bronił oskarżonych w grudniu 1970 roku i w procesach radomskich w 1976 roku. A po procesie działaczy organizacji Ruch, w którym był obrońcą m.in. Stefana Niesiołowskiego, został na trzy miesiące zawieszony w prawie wykonywania zawodu. Stanisław Szczuka, adwokat i współpracownik biura interwencyjnego KOR, zmarł 21 kwietnia 2011 roku. Dzisiaj na warszawskich Powązkach odbędzie się jego pogrzeb.
– W latach 60. było tylko pięciu czy sześciu adwokatów gotowych bronić w procesach politycznych. On był jednym z nich – wspomina były działacz KOR Jan Lityński. – Walczył o sprawiedliwość. Zaangażowany w procesy polityczne, a przy tym apolityczny i prawy człowiek, o którym niewiele się mówiło – dodaje Maciej Bednarkiewicz, obrońca, który razem ze Szczuką bronił w 1983 roku oskarżonych w procesie MKK „Solidarność".
Szczuka wraz z Janem Olszewskim, Antonim Pajdakiem i Wojciechem Ziembińskim był współautorem Listu 14, w którym grupa naukowców protestowała przeciwko represjom wobec uczestników wydarzeń czerwca 1976 roku oraz umieszczeniu w Konstytucji PRL zapisu o nienaruszalności sojuszu z ZSRR.
Nie zawsze potrafiono jego zasługi docenić. W 2002 roku ukazał się w „Wysokich Obcasach" bulwersujący wywiad z jego córką Kazimierą Szczuką, znaną feministką.
