Mroczna strona skandynawskiego raju

Jak wiadomo, nic nie pociesza tak, jak porażki innych. Dlatego taką ulgą i pocieszeniem jest lektura tekstu Michaeala Bootha z brytyjskiego "Guardiana", który opisuje wszystkie ciemne sekrety krajów nordyckich. Okazuje się bowiem, że nawet w krajach Skandynawii przedstawianym nam jako raj na ziemi, przewodzącym we wszystkich możliwych rankingach szczęśliwości i bogactwa, życie potrafi być tak samo mizerne (no, mniej więcej) jak gdzie indziej (czyt. u nas). Jakie to mroczne strony kryją w sobie te państwa?

Zacznijmy od Duńczyków, którzy są opodatkowani po dziurki w nosie, masowo biorą antydepresanty, toną w długach i zanieczyszczają ziemię (nawet bardziej niż Amerykanie).

Dlaczego Duńczycy wypadają tak dobrze w rankingach szczęśliwości? Cóż, mają co prawda wysoki poziom wzajemnego zaufania i kapitału społecznego i całkiem nieźle zarabiają ze sprzedaży wieprzowiny, ale wg danych OECD pracują za to mniej godzin w tygodniu niż w większości państw na świecie, przez co ich produktywność jest niepokojąco słaba. Jak więc stać ich na te ekstrawagancko drogie jedzenie oraz ręcznie dzierganą wełnianą odzież? To proste, Dania ma najwyższy poziom prywatnego długu na świecie (cztery razy więcej niż Włosi), podczas gdy ponad połowa Duńczyków przyznaje się do kupowania produktów na czarnym rynku

(...) Być może najbrudniejszy sekret Duńczyków to fakt, że wg raportu Światowego Funduszu dla Natury, mają największy ślad ekologiczny (tj. zużycie nieodnawialnych zasobów naturalnych) per capita na świecie. Wyższy nawet od USA. Te farmy elektrowni wiatrowych mogą robić wrażenie, kiedy ląduje się na lotnisku Kastrup, ale faktem jest , że Dania jest największym eksporterem ropy naftowej w Unii Europejskiej i wciąż spala ogromne ilości węgla.

Duńczycy płacą też najwyższe podatki na świecie (choć pod względem płac są dopiero na 6. miejscu - jak się domyślam, stąd ten dług) (...) W praktyce oznacza to, że do czwartkowego południa pracują na rzecz państwa, a tylko pozostałe półtora dnia na swoje konto.

Czy to oznacza, że mają najlepsze usługi publiczne? Według rankingów PISA, duńskie szkoły są gorsze nawet od brytyjskich. Ich służba zdrowia też przechodzi kryzys. (...) Według Światowego Funduszu Badań nad Rakiem, Duńczycy najczęściej na świecie chorują też na raka. "Ale może przynajmniej pociągi przyjeżdżają na czas?" Nie, to się tyczyło Włoch za Mussoliniego. Duńskie koleje ledwo uchroniły się od bankructwa w ostatnich latach, a pociągi zdecydowanie nie przyjeżdżają na czas.  (...) Ustępują też jedynie Islandii w ilości przyjmowanych antydepresantów na głowę mieszkańca [w pierwszej dziesiątce pod tym względem są wszystkie państwa nordyckie].

Nie lepiej mają się Norwegowie.

Godność i zdecydowanie Norwegów po atakach Andersa Breivika w lipcu 2011 roku były godne podziwu, ale już we wrześniu, prawicowa, antyislamska Partia Postępu - której Breivik był długoletnim członkiem - zdobyła 16,3 proc. głosów w wyborach, co pozwoliło jej dostać się do rządzącej koalicji pierwszy raz w historii.  (...) Zapytaj Duńczyków - którzy sami potrafią być ksenofobami - a powiedzą ci, że Norwegowie to najbardziej izolacjonistyczny i ksenofobiczny naród ze wszystkich Skandynawów.

Norweski dziennikarz Simon Saetre w swojej książce Petromania ostrzega, że lobby naftowe "izoluje Norwegów i czyni ich kraj aspołecznym". Według niego, jego rodacy zostali skorumpowani pieniędzmi z ropy naftowej, mniej pracują, wcześniej przechodzą na emeryturę i częściej chorują. I choć poprzednie rządy kontrolowały wydatki z funduszu naftowego, nowa ekipa może sprawić, że Norwegii w pełni będzie grozić "choroba holenderska".

Pełzający totalitaryzm, społeczna alienacja i oziębłość - to utrapienia Szwedów.

Cokolwiek napiszę o Szwedach, będzie to nic w porównaniu z wizerunkiem, jaki mają oni na swój temat. Kilka lat temu, Szwedzki Instytut Opinii Publicznej zapytał młodych Szwedów, jaką mają opinię o swoich rodakach. Osiem najczęściej podawanych przymiotników to: zawistni, sztwyni, pracowici, kochający naturę, cisi, uczciwi, nieuczciwi, ksenofobiczni.