Prezesów wyścig z czasem

Szefowie wielkich firm zarabiają miliony. Ale rzadko są w stanie je wydać jeszcze w pełni kariery.

Christophe de Margerie, zmarły tragicznie prezes Totala, miał odlecieć z Moskwy wcześniej. Zatrzymał go premier Rosji Dimitrij Miedwiediew, zapraszając na dodatkowe rozmowy w swej podmoskiewskiej daczy.

Ale de Margerie musiał tego wieczoru wylecieć z Moskwy. O 8.30 w Paryżu miał zaplanowane posiedzenie zarządu i kolejne spotkania. Gdyby przyleciał do Francji we wtorek przed południem, zawaliłby mu się cały plan dnia. Na to żaden z wielkich prezesów nie chce i nie może sobie pozwolić.

Szefowie wielkich firm zarabiają miliony dolarów i bardzo rzadko się zdarza, by jeszcze w pełni kariery zawodowej byli je w stanie wydać. Przelatują korporacyjnymi odrzutowcami 500 tys. i więcej kilometrów rocznie. A godziny ich odlotu dopasowywane są do rozkładu dnia i wciskane między loty rejsowe. Oszczędniejsi wybierają pierwszą klasę na regularnych rejsach.

Były prezes Lufthansy Christoph Franz kiedy został szefem Roche Holding, stwierdził, że nie będzie już „z urzędu" latać rejsowymi samolotami. Korporacyjne zasady nakazywały mu wtedy, by zamiast wygodnie usiąść, rozmawiał z pasażerami, nawet pomagał stewardesom w roznoszeniu posiłków.

Spełniona obietnica

Louis de Chenevert, prezes United Technologies Corp. zatrudniającej w Polsce ok. 10 tys. osób, przez kilka lat obiecywał żonie Debrze, że ją przywiezie do naszego kraju.

– Jak chcę się odprężyć, jadę do naszych fabryk w Mielcu albo Rzeszowie – mówi.

To długodystansowa rozrywka, bo z Hartford, gdzie jest centrala UTC, do Rzeszowa jest 7 tys. km. Pokonuje ją prywatnym odrzutowcem, a stewardesa zawsze czeka z posiłkiem. Nie ukrywa, że rzadko jest świeży, bo najczęściej odkłada wylot, by jeszcze trochę pobyć w fabryce. ?A Debra Chenevert i Warszawę, i Kraków zwiedzała bez męża. Chociaż obietnicę prezes UTC spełnił, bo w Polsce była.

– A o czym pani myśli, kiedy budzi się pani w środku nocy? – zapytał szefową MFW Christine Lagarde szef działu biznesu BBC Robert Preston. ?– Nie budzę się w nocy, tylko rano. I wiem, że zazwyczaj gdzieś właśnie wybuchł nowy kryzys – brzmiała odpowiedź.

Lagarde ma znacznie mniej barwne życie niż jej poprzednik Dominique Strauss-Kahn, z zasady nie pije alkoholu.

Złamała ten zwyczaj po przesłuchaniu przez 20-osobowy komitet, kiedy kandydowała na szefową MFW. – Czułam się jak 20-latka przed gronem profesorskim. Jak się skończyło, poprosiłam o kieliszek szampana – wspomina.