Syria: Asad ma jeszcze przyszłość

Nie należy z pracami komisji wiązać nadmiernych oczekiwań – przestrzega sam Geir Pederson. Mrzonką wydaje się organizacja wolnych wyborów po krwawej wojnie, ale i po półwiecznej dyktaturze klanu Asadów. Z fantastyką graniczy powstanie w Syrii niezależnych mediów, bez których o wolnych wyborach nie może być mowy.

Idea komisji jest pomysłem, który narodził się w Moskwie i został następnie przedyskutowany w ramach tzw. inicjatywy z Astany, czyli w gronie prezydentów Turcji, Rosji i Iranu. Pomysł znalazł się pod skrzydłami ONZ, która nie była w stanie z własnej inicjatywy doprowadzić stron wojny domowej do porozumienia. Nie ma obecnie mowy o żadnych ramach czasowych prac komisji.

Tymczasem w syryjskiej prowincji Idlib trwają rosyjskie bombardowania pozycji zbrojnej islamistycznej opozycji. Nieco na zachód Turcja zajmuje część terytorium Syrii i grozi dalszą ekspansją, jeżeli kurdyjskie oddziały samoobrony YPG nie wycofają się z pasa granicznego. YPG to najpotężniejsza siła militarna w Syrii po armii rządowej, ale nie ma w komisji obradującej w Genewie ani jednego przedstawiciela.

Większość międzynarodowych obserwatorów prezentuje ogromny sceptycyzm wobec perspektyw syryjskiej komisji konstytucyjnej. Jednak wiele rządów wspiera działania ONZ, licząc na zakończenie wojny domowej w Syrii. Europa jest tym szczególnie zainteresowana, gdyż mimo sporych przygotowań nie jest w stanie poradzić sobie z kolejną falą uchodźców, czym otwarcie szantażuje prezydent Erdogan.

Wszyscy doskonale zdają sobie przy tym sprawę z tego, że żadne rozwiązanie polityczne nie przetrwa bez miliardów dolarów na odbudowę Syrii. Ich zebranie będzie zadaniem wielkiej konferencji międzynarodowej.

Potrzebne jest co najmniej 200 mld. dol. Jedna z komisji ONZ szacuje potrzeby nawet na 400 mld.