Milczek w rządzie za gadułę

Konserwatyści pomimo zaskoczenia decyzją premiera Tuska o zdymisjonowaniu Jarosława Gowina z funkcji ministra sprawiedliwości i zastąpienia go Markiem Biernackim, nie kryją zadowolenia.

– Ta nominacja wzmacnia nasze środowisko, oznacza, że premier się z nami liczy – mówi Jacek Żalek.

Biernacki, który w poniedziałek zostanie zaprzysiężony na ministra sprawiedliwości, jest bowiem konserwatystą z krwi i kości. I trzyma się z pozostałymi konserwatystami PO.

Uczestniczył w słynnych spotkaniach tej grupy, a nawet im przewodniczył, gdy Gowin został ministrem sprawiedliwości. Wszyscy ci, którzy chcieli odwołania Gowina, bo nie podobały im się jego poglądy, nie będą zadowoleni z jego następcy.

Bo poglądy Biernackiego są dokładnie takie same. Jest przeciw aborcji i związkom partnerskim. Poparł zakaz przerywania ciąży ze względów eugenicznych (czyli w sytuacji, gdy płód jest ciężko uszkodzony), głosował przeciwko związkom partnerskim, a w poprzedniej kadencji poparł nawet propozycję, by zakaz przerywania ciąży był wpisany do konstytucji.

– To osobistość – mówi Żalek. – Po tym jak Gowin odszedł do rządu, on stał się naturalnym liderem naszej grupy w parlamencie.

Drugi raz w rządzie

Sam Biernacki przyznaje, że nie lubi mówić o in vitro czy związkach partnerskich. W niedawnym wywiadzie dla portalu onet.pl stwierdził: Staram się mało wypowiadać w kwestiach światopoglądowych. Uważam, że to prywatne sprawy, każdy ma do nich prawo, nie podlegają ocenie.

Zadowolenie konserwatystów jest zrozumiałe, bo sądzą, że skoro Gowin wylansował się dzięki Ministerstwu Sprawiedliwości i zyskał ogromną rozpoznawalność, to to samo będzie z Biernackim, przez co frakcja stanie się jeszcze silniejsza. Szkopuł w tym, że Biernacki to typowy polityk gabinetowy, lubiący trzymać się z boku głównego nurtu wydarzeń.

Na wylansowanie się w polityce miał prawie dwie dekady, bo w Sejmie zasiada z przerwami od 1997 roku. A i wcześniej był osobą publiczną, bo od 1991 roku był gdańskim pełnomocnikiem likwidatora majątku PZPR. Mimo to poza Pomorzem nie jest zbyt rozpoznawalny.

– Jest po prostu mało komunikatywny – mówi polityk znający Biernackiego od lat. – Chyba że chodzi np. o zwalczanie przestępczości w Ostrołęce. Na taki temat może mówić godzinami.

Mimo to dla Biernackiego Ministerstwo Sprawiedliwości to druga teka rządowa w jego karierze zawodowej. W gabinecie Jerzego Buzka przez dwa lata, od 1999 do 2001 roku, był szefem MSWiA. To za jego kadencji zostało powołane Centralne Biuro Śledcze do zwalczania przestępczości zorganizowanej.

Bezwzględny dla mafii

Z tamtych czasów krąży o nim taka opowieść, że był chorobliwie zainteresowany informacjami pozyskiwanymi przez policję i CBŚ. Podobno na koniec dnia pracy zawsze spotykał się z Adamem Rapackim, którego w 2000 r. powołał na stanowisko zastępcy komendanta głównego policji i wysłuchiwał raportów o akcjach.

– Ja bym tego tak nie nazwał, po prostu praca policji i Centralnego Biura Śledczego bardziej go interesowała niż administracja, którą też miał się zajmować – mówi Krzysztof Janik, następca Biernackiego w MSWiA. – Niespecjalnie też dbał o dostosowanie naszych przepisów do prawa europejskiego. Zostawił mi ponad 350 zaległych aktów prawnych. Ale oceniam go bardzo pozytywnie. To jeden z tych polityków, którzy najpierw myślą, a później mówią. A to naprawdę rzadkie.

Sam Biernacki, wspominając tamte czasy, nie krył, że walka z przestępczością była dla niego priorytetem. – Przychodząc do resortu, postawiłem sobie zadanie bezkompromisowej walki z przestępczością. Uważałem, że w walce z gangsterami nie ma miejsca na politykę. Nie ma też „świętych krów" – mówił w jednym z wywiadów.

I miał wyniki, bo do jego głównych osiągnięć w resorcie należało rozbicie gangu pruszkowskiego.

Osobny w PO

Mimo swych osiągnięć i gdańskiego pochodzenia, w PO Biernacki nigdy nie był w gronie najbliższych współpracowników Donalda Tuska. Zasiadał w gabinecie cieni PO Jana Rokity jako kandydat na szefa MSW, co jak się okazało po późniejszych decyzjach kadrowych Tuska, raczej było antyrekomendacją na wskazane stanowisko. W 2007 roku nie dostał propozycji wejścia do rządu. Stanął za to na czele komisji śledczej do wyjaśnienia sprawy uprowadzenia i zabójstwa Krzysztofa Olewnika.

Mariusz A. Kamiński z PiS, który pracował w tej komisji, mówi, że Biernacki to bardzo niezależny polityk, który potrafi sam podejmować decyzje. – Często wbrew posłom PO, a razem z posłami opozycji głosował za powołaniem jakiegoś świadka do tej sprawy – mówi Kamiński. – A gdy pracowaliśmy nad ostateczną wersją raportu, opowiadał się za twardą wersją odpowiedzialności prokuratorów i funkcjonariuszy policji w tej sprawie.