Uchwała uzyskała zdecydowaną większość głosów – 71 za i 13 przeciw, przy udziale części opozycji.
Zgodnie z prawem izraelskim, obecny status terytoriów zajętych od Jordanii podczas Wojny Sześciodniowej w 1967 roku – z wyłączeniem wschodniej Jerozolimy – określany jest jako „tymczasowa okupacja wojskowa”. Za ich prawną administrację odpowiada Dowództwo Centralne Sił Obrony Izraela (IDF).
W trakcie porozumień z Oslo z 1993 roku terytoria te zostały podzielone na obszary A, B i C. Obszar A znajduje się pod pełną kontrolą cywilną i wojskową Palestyńskiej Władzy Narodowej (PA), obszar B pod izraelską kontrolą bezpieczeństwa, ale pod palestyńską administracją cywilną, a obszar C pod pełną kontrolą izraelską – zarówno w kwestiach bezpieczeństwa, jak i administracji.
Czytaj więcej
W odpowiedzi na bestialski rajd palestyńskich terrorystów na terytorium Izraela rząd Benamina Net...
„Ziemia Izraela należy do narodu izraelskiego – wczoraj, dzisiaj, jutro i na zawsze”
Projekt ustawy nie zawierał szczegółowego tekstu – była to deklaracja ideowa. Jej celem ma być, jak pisze „Jerusalem Post”, wyraźne zaznaczenie przez państwo Izrael zamiaru utrwalenia kontroli nad Zachodnim Brzegiem (Judea i Samaria) oraz Doliną Jordanu jako „częścią historycznej ojczyzny żydowskiej”.