Wynika tak z odpowiedzi na interpelację poselską nr 11 561.
Z wystąpienia wynikało, że zdaniem organów podatkowych wzajemna nieodpłatna pomoc powinna być opodatkowana, również gdy są to drobne usługi wzajemne stanowiące element naszego codziennego życia. Za nieopodatkowaną fiskus uznaje jedynie pomoc wzajemną w rodzinie.
Minister finansów nie zgodził się jednak z tym twierdzeniem. Przypomniał, że w myśl [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych[/link] przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Wynika to z art. 11 ust. 1 ustawy. Przepisy określają też szczegółowo zasady przeliczania dla celów ustalenia przychodu podlegającego opodatkowaniu wartości otrzymanych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W interpretacji czytamy: „jednakże trudno uznać, iż osoba korzystająca w danym momencie z usług innej osoby otrzymuje z tego tytułu dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Mimo zasady powszechności opodatkowania nie można bowiem twierdzić, iż pomoc sąsiedzka czy też inna działalność danej osoby fizycznej polegająca na udzielaniu wsparcia czy wzajemnych nieodpłatnych usług podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.
Zdaniem ministra tak szeroka interpretacja powszechności opodatkowania mogłaby doprowadzić do absurdalnej sytuacji, w której otrzymana pomoc, czy to niewielka w postaci przypilnowania dziecka sąsiadów, czy też polegająca np. na usuwaniu skutków klęski żywiołowej, powodowałaby powstanie obowiązku podatkowego u osoby taką pomoc otrzymującej. Co innego, gdy za daną usługę osoba otrzymuje wynagrodzenie. Wtedy osiągnie przychód z tzw. innych źródeł, z którego będzie musiała się rozliczyć.
