Kwestie regulowania zobowiązań podatkowych podatnika ustalają przepisy ordynacji podatkowej (dalej: o.p.).
Za termin zapłaty podatku uważa się – przy zapłacie gotówką – dzień wpłacenia kwoty podatku w kasie organu podatkowego lub w kasie podmiotu obsługującego organ podatkowy lub na rachunek tego organu w banku, w placówce pocztowej (w rozumieniu ustawy z 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe), w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, w biurze usług płatniczych, w instytucji płatniczej lub w instytucji pieniądza elektronicznego albo dzień pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta. Z kolei w obrocie bezgotówkowym dzień zapłaty podatku to dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego. Co prawda nie ma ustawowej definicji momentu obciążenia rachunku bankowego, niemniej za obciążenie konta uważa się zapisanie transakcji na danym koncie (wyrok WSA w Warszawie z 4 czerwca 2014 r., V SA/Wa 2313/13).
Wyjątkowo gotówka
W przypadku regulowania podatków przez podatników prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia księgi rachunkowej lub podatkowej księgi przychodów i rozchodów, taka zapłata powinna nastąpić w formie polecenia przelewu. Wyjątkiem jest tu zapłata opłaty skarbowej przez ww. podatników oraz przez mikroprzedsiębiorców w rozumieniu ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, która może nastąpić w gotówce. Zasady stosowania przelewu w zapłacie podatków nie stosuje się do zapłaty podatków niezwiązanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przelew nie jest konieczny także w sytuacji, gdy zapłata podatku, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, jest dokonywana papierami wartościowymi lub znakami akcyzy, lub gdy danina jest pobierana przez płatników lub inkasentów.
Z udziałem rodziny
Zapłata podatku przez podatnika ma istotne znaczenie, ponieważ prowadzi do realizacji zobowiązania podatkowego i tym samym do jego wygaśnięcia (wyrok WSA w Krakowie z 10 października 2013 r., I SA/Kr 1267/13). Określenie podmiotów, które mają prawo jako nie-podatnicy zapłacić podatek za podatnika ma niebagatelne znaczenie. Może się bowiem okazać, że mimo zapłaty przez osobę trzecią zobowiązanie podatkowe nie wygasło.
Ustawodawca wyszedł naprzeciw podatnikom i zezwolił na uiszczenie podatku, który powinien zapłacić podatnik, przez inną osobę, niż ten podatnik.