Reklama

Jan Maciejewski: Nieodparty urok feudalizmu

To nie fabuła, tylko rewia mody, list miłosny zamiast scenariusza, a na ekranie pocztówka z przeszłości w miejsce prawdziwego filmu. I właśnie o to chodziło każdemu z nas, którzy cztery długie lata czekaliśmy na ten film. Dać się zwieść, oszukać nostalgii za porządkiem i hierarchią, która przytłaczającą większość z nas umieściłaby bliżej dna niż wyżyn. Prędzej w kuchni i pomieszczeniach dla służby niż na salonach.

Publikacja: 20.09.2019 18:00

Foto: materiały prasowe

Jan Maciejewski

Reklama

Tęsknota, którą wywołuje „Downton Abbey" – najpierw przez sześć lat serial, a od tygodnia również pełnometrażowy film – sama o sobie wie, że jest naiwna i niemądra. Że to tylko takie przedstawienie, bajka o pięknych arystokratach, których klasa i styl emanują w dół społecznej drabiny, tak że wszyscy – nieważne, błękitno- czy czerwonokrwiści – stają się dzięki okowom feudalizmu lepszymi ludźmi.

„W głębi ducha Bóg jest monarchistą" – mówi w pewnym momencie jeden z bohaterów tej bajki. I (jeśli tylko nie zniechęciły Go wybryki księcia Karola) może być to zdanie zaskakująco prawdziwe. Nie podejrzewam Najwyższego o przesadny kult ceremoniału i hierarchii, o przywiązaniu do powierzchownie pojmowanej tradycji nie ma pewnie nawet sensu wspominać. Ale skoro miałby On utrzymywać swój monarchizm w głębi ducha, to pewnie nie przywiązywałby też specjalnej wagi do tego, co znajduje się na jego wierzchu.

Tylko 19 zł miesięcznie przez cały rok.

Bądź na bieżąco. Czytaj sprawdzone treści od Rzeczpospolitej. Polityka, wydarzenia, społeczeństwo, ekonomia i psychologia. Treści, którym możesz zaufać.

Subskrybuj teraz! Zaloguj się

Reklama