Wychowała się w domu babci Jasi, czyli Janiny Broniewskiej, pierwszej żony Broniewskiego, matki Anki. Rodzinne archiwum, zapakowane w dwie skrzynie, trafiło do niej po śmierci babki. Zabrała ten bagaż ze sobą, przeprowadzając się 19 lat temu do Grecji. Jak widać, potrzebowała wielu lat, by go otworzyć.
W grubym tomie rekonstruującym opowieść o najbliższych, jest wiele listów Broniewskiego, które poza pojedynczymi cytatami nie były dotąd publikowane. Ale Zawistowska przywołuje nie tylko listy dziadka do ukochanej Anki. Książkę tworzą także koresponedencja jej ojca (Stefana Kozickiego), babci Jasi, których adresatami byli różni członkowie tej, dziś byśmy powiedzieli – patchworkowej rodziny. Za sprawą częstych rozłąk i kosztownej komunikacji telefonicznej to właśnie listy były sposobem przekazywania sobie informacji, komunikowania emocji czy podtrzymywania wzajemnych relacji. Są też dowodem, że w tamtych latach sztuka epistolograficzna nie była jeszcze w odwrocie.