Aktualizacja: 13.06.2015 11:57 Publikacja: 12.06.2015 01:06
Foto: 123RF
Czy zabijanie jest złem? Wydaje się, że w naszym kręgu kulturowym, gdzie życie jest formą najwyższego i bezwarunkowego dobra, pozbawianie go powinno być jednoznacznie potępione. A jednak tak nie jest. Czy w naszej ocenie żołnierz zabijający wroga na wojnie popełnia zły czyn czy też nie? A człowiek zabijający napastnika w obronie własnej – dokonuje rzeczy nagannej czy przeciwnie? Wreszcie, czy kat uśmiercający sadystycznego mordercę dopuszcza się zbrodni czy nie? Jak widać, zabijanie nie zawsze jest złem, co zresztą ma swoje odzwierciedlenie w kodeksie karnym, gdzie przecież nie każde zabójstwo jest przestępstwem.
Paradoksalnie ambiwalentny charakter zabijania wynika właśnie z przekonania, że życie jest wartością najwyższą. Bo – zwróćmy uwagę – zabijanie w obronie życia jest czynem moralnie uzasadnionym, zwalczaniem zła. Złem jest natomiast agresja, niesprowokowany zamach na czyjeś życie.
Monopol na zabijanie, poza przypadkami obrony własnej, ma państwo. W tej chwili monopol ten dotyczy wyłącznie udziału w wojnie, bo Polska podobnie jak pozostałe kraje Unii Europejskiej (i – dodajmy – większość świata), usunęła karę śmierci z kodeksu karnego. Często pojawia się zarzut, że uczyniliśmy tak pod wpływem liberalnej mody panującej na Zachodzie, że był to krok na przekór opinii społecznej, której całkiem pokaźna część chętnie przyjęłaby przywrócenie najwyższego wymiaru kary.
Czy Europa uczestniczy w rewolucji AI? W jaki sposób Stary Kontynent może skorzystać na rozwiązaniach opartych o sztuczną inteligencję? Czy unijne prawodawstwo sprzyja wdrażaniu innowacji?
„Psy gończe” Joanny Ufnalskiej miały wszystko, aby stać się hitem. Dlaczego tak się nie stało?
W „Miastach marzeń” gracze rozbudowują metropolię… trudem robotniczych rąk.
Spektakl „Kochany, najukochańszy” powstał z miłości do twórczości Wiesława Myśliwskiego.
Przez wciąż wysoki wskaźnik inflacji wydatki świąteczne Polaków rosną z roku na rok. Podczas gdy w 2022 roku było to średnio 1427 zł, to w 2023 roku przeciętny Polak wydał na święta już 1490 zł .
Choć nie znamy jego prawdziwej skali, występuje wszędzie i dotyka wszystkich.
Czy prawo do wypowiedzi jest współcześnie nadużywane, czy skuteczniej tłumione?
Z naszą demokracją jest trochę jak z reprezentacją w piłkę nożną – ciągle w defensywie, a my powtarzamy: „nic się nie stało”.
Trudno uniknąć wrażenia, że kwalifikacja prawna zdarzeń z udziałem funkcjonariuszy policji może zależeć od tego, czy występują oni po stronie potencjalnych sprawców, czy też pokrzywdzonych feralnym postrzeleniem.
Niektóre pomysły na usprawnienie sądownictwa mogą prowadzić do kuriozalnych wręcz skutków.
Hasło „Ja-ro-sław! Polskę zbaw!” dobrze ilustruje kłopot części wyborców z rozróżnieniem wyborów politycznych i religijnych.
Ugody frankowe jawią się jako szalupa ratunkowa w czasie fali spraw, przytłaczają nie tylko sądy cywilne, ale chyba też wielu uczestników tych sporów.
Współcześnie SLAPP przybierają coraz bardziej agresywne, a jednocześnie zawoalowane formy. Tym większe znacznie ma więc właściwe zakresowo wdrożenie unijnej dyrektywy w tej sprawie.
To, co niszczy demokrację, to nie wielość i różnorodność opinii, w tym niedorzecznych, ale ujednolicanie opinii publicznej. Proponowane przez Radę Ministrów karanie za „myślozbrodnie” to znak rozpoznawczy rozwiązań antydemokratycznych.
Masz aktywną subskrypcję?
Zaloguj się lub wypróbuj za darmo
wydanie testowe.
nie masz konta w serwisie? Dołącz do nas
