Obecny w Pałacu rezydent, czyli Pan Prezydent (w skrócie PAD), przygotowuje się do tych obchodów od wielu miesięcy. I mam wrażenie, że sprawia mu to nie mniejszą radość niż szusowanie po stokach.

Obserwując zachowanie PAD, można śmiało przyjąć, że niejeden utwór Gombrowicza stał się inspiracją dla jego działań, wystąpień czy wywiadów. Efektem lektury „Ferdydurke” był pojedynek na miny, prezentowany w Sejmie podczas wystąpienia ministra spraw zagranicznych. W bogatej mimice PAD toczyła się pasjonująca walka Miętusa i Syfona, czyli niewinności i nieświadomości z brzydotą i buntem.

A ileż inspiracji niesie w sobie „Iwona, księżniczka Burgunda”! Czyż medialna czołobitność jednego z ministrów w stosunku do PAD nie przypomina relacji rozgrywającego swą politykę Szambelana z Królem Ignacym? Zajrzyjmy do Gombrowicza: „Najjaśniejszy Pan doprawdy kojarzy z właściwym sobie poczuciem piękna wrodzoną sobie skłonność do gry w bridża” – mówi Szambelan do swego władcy, który każdy komplement przyjmuje z niepohamowaną radością (tu zmienilibyśmy oczywiście grę w bridża na jazdę na nartach).

Czytaj więcej

Plus Minus

Jan Bończa-Szabłowski: Badał kapitalizm metodą obserwacji uczestniczącej

Sławę dała mu „Konopielka”, popularność ugruntowali „Szczuropolacy”, po jego prozę chętnie sięgal...

W przemówieniach PAD jest dużo z majestatu Króla Ignacego, zasłuchanego w mądrość swych słów, ale też takiego, co i żartem rzuci, i zakrzyczy wniebogłosy.

Nawiązując do „Iwony…”, należy jednak zaznaczyć, że PAD prowadzi wyraźną polemikę z postawą Królowej Małgorzaty. Ona zamknięta w komnacie zamkowej mówi: „Giętkości chcę, ja nie chcę królewskości, ja tylko pożądam giętkości”. PAD zaś zdecydowanie marzy o królewskości, odrzuca giętkość na rzecz twardości: I mówi to w bardzo gombrowiczowskim tonie:

„Jeśli masz być prezydentem, musisz być twardy. Nie możesz sobie pozwolić na to, że cię coś rozbije, jakaś sytuacja, zwłaszcza taka, która cię dotyczy osobiście. No nie, tu są naprawdę poważne sprawy. Tu nie ma żartów! Tu może przyjdzie dzień, że trzeba będzie podjąć takie decyzje, że człowiek sobie nawet nie wyobraża, że będzie musiał takie decyzje podjąć”.

Gombrowiczowska Królowa Małgorzata wspomina jeszcze o swych tajemnych wierszach, gdzie mowa o kalinach, malinach. PAD wyraźnie idzie tą drogą. Zamiast Kaliny i Maliny pojawia się nie mniej tajemnicze Ruchadło Leśne i Ostry cień mgły.

Identyfikacja z Królem Ignacym i polemika z Królową Małgorzatą sprawia, że Pierwszej Damie pozostała w tym układzie już tylko niema postawa Iwony, która w ramach rekompensaty umieszczona jest przecież w tytule.

Czytaj więcej

Plus Minus

„Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceausescu”: Powiatowa Lejdi Makbet

Sztuka Julii Holewińskiej „Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceausescu” w reżyserii Wojciecha Farugi z...

W Pałacu Prezydenckim byłem tylko raz, i to na zaproszenie śp. Marii Kaczyńskiej. Ale kiedy słuchałem zorganizowanej w tych wnętrzach otwartej dla mediów, wstępnej części posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Narodowego, czułem się jak bohater „Transatlantyku” składający wizytę u Ministra Kosiubidzkiego: „Wojna, wojna. Przestraszył się nie na żarty, aż mu jagody zbielały, łypnął na mnie okiem: A co? Maszże wiadomość jaką? (…) Nic to, nic. Już my wroga pokonamy! A zaraz głośniej krzyknął: Już my wroga pokonamy! Wtedy więc jeszcze głośniej krzyknął: Już my wroga pokonamy. Pokonamy! Powstał i krzyczy: Pokonamy! Pokonamy!