Dwa tygodnie temu byłem we Wrocławiu na recitalu Eliny Garančy i to był szok. Nawet nie recital, bo łotewska mezzosopranistka to światowa klasa, lecz miejsce. Wstyd przyznać, ale po raz pierwszy byłem w Narodowym Forum Muzyki. Było to tym bardziej bolesne, że wykorzystałem akurat przerwę między etapami Konkursu Chopinowskiego, a więc czasu, kiedy i poranki, i popołudnia spędzałem w Filharmonii Narodowej. Trudno nawet znaleźć między tymi salami jakieś różnice, bo żeby je znaleźć, musiałyby być wpierw jakiekolwiek podobieństwa, inaczej porównujemy jętkę jednodniówkę ze słoniem. To są dwa światy, które łączy tylko nazwa, ale to jak porównywać krzesło z krzesłem elektrycznym.